26.24 : Przewlekła obturacyjna choroba płuc

POChP jest definiowana jako heterogenna choroba płuc charakteryzująca się uporczywymi objawami ze strony układu oddechowego, takimi jak duszność, kaszel i produkcja plwociny, spowodowana nieprawidłowościami w drogach oddechowych powodującymi niedrożność przepływu powietrza.

Palenie jest głównym czynnikiem ryzyka POChP, a ponad 80% pacjentów ma historię tej choroby. Pacjenci zazwyczaj doświadczają postępującej duszności lub utrudnionego oddychania, częstego kaszlu i nawracających infekcji płuc. Wielu ostatecznie umiera na niewydolność oddechową, charakteryzującą się niewystarczającą wentylacją, kwasicą oddechową i niedotlenieniem.

Rozedma płuc, częsta przyczyna POChP, obejmuje trwałe powiększenie pęcherzyków płucnych połączone ze zniszczeniem ich ścian, co prowadzi do utraty elastyczności płuc. Ta choroba wymaga znacznej energii do oddychania, co często powoduje łatwe męczenie się u dotkniętych nią pacjentów. Ponadto uwięzione w pęcherzykach powietrze powoduje „klatkę piersiową beczkowatą” i spłaszczoną przeponę. Rozedma płuc może również zwiększyć ciśnienie wewnątrz naczyń włosowatych płuc, powodując przeciążenie i powiększenie prawej komory. 

Z drugiej strony, zapalenie oskrzeli charakteryzuje się regularną produkcją plwociny przez trzy lub więcej miesięcy przez dwa kolejne lata. To blokuje drogi oddechowe, upośledza wentylację płuc i wymianę gazową oraz zwiększa ryzyko infekcji płuc. Palenie tytoniu i zanieczyszczenie środowiska są głównymi czynnikami ryzyka. 

Leczenie POChP zazwyczaj obejmuje wdychane leki rozszerzające oskrzela i kortykosteroidy. Ciężka duszność i niedotlenienie mogą wymagać użycia tlenu, ale należy je podawać ostrożnie. Pomimo tych wyzwań zrozumienie i leczenie POChP może znacząco poprawić jakość życia pacjentów.