Dirençli Hipertansiyonu Olan Hastalar için BT kılavuzluğunda Ozon Aracılı Renal Denervasyon ile Geliştirilmiş Ev Kan Basıncı Kontrolü

Lomber gangliyonların etrafına bir O_{2-O 3} gaz karışımı enjekte ederek BT kılavuzluğunda ozon aracılı renal denervasyon (RDN), antihipertansif ilaç yükünü azaltır ve daha iyi bir ev kan basıncı kontrol oranı sağlar. Dirençli hipertansiyonu (RH) olan hastaların tedavisinde renal arter hasarını en aza indiren yeni, basitleştirilmiş, tek taraflı ve kontrastsız bir RDN tekniği sunuyoruz.

Son yıllarda klinik çalışmalardan elde edilen kanıtlar, renal sempatik denervasyonun (RDN) kan basıncını (BP) düşürücü etkinliğini tutarlı bir şekilde desteklemiştir. Bununla birlikte, en yaygın kullanılan kateter tabanlı RDN tekniğinin klinik uygulamada hala sınırlamaları vardır. Bu nedenle, BP kontrolü için alternatif bir RDN yaklaşımı geliştirmek gereklidir. Önceki klinik çalışmamızda, BT kılavuzluğunda ozon aracılı RDN'nin dirençli hipertansiyonu (RH) olan hastalarda işlemden 12 hafta sonra hem ofis hem de ayaktan kan basıncını etkili bir şekilde azalttığını gösterdik. Bu çalışmada, RH'li 15 hastanın evde kan basıncı kontrolünde bu tekniğin etkinliğini daha ayrıntılı olarak değerlendirdik. İşlemi takiben anti-hipertansiyon ilaçlarının kullanımının azalmasına bağlı olarak, genel kohort için ev BP (<140/90 mmHg) kontrol oranları %60.0 / %93.3, %80.0/%100 ve 80.0/%100 idi 4, 8, 12. haftalarda ve normal başlangıç böbrek fonksiyonu olan hastalar için 4, 8, 12. haftalarda %57.1/90.91, %81.8/%100 ve %90.9/%100. Ek olarak, hastaların% 33.3'ü ≤135/85 mmHg olan optimal sabah BP hedefine ulaştı. İşlem sırasında veya sonrasında herhangi bir komplikasyon bildirilmedi. RH tedavisinde renal arter hasarını önleyen, basitleştirilmiş, tek taraflı olarak çalıştırılan, kontrastsız bir RDN tekniği sunuyoruz.

Dirençli hipertansiyon (RH), bireyler üç antihipertansif ilaç almalarına rağmen BP hedeflerini karşılayamadıklarında veya bireyler BP hedefine ulaştığı ancak dört veya daha fazla antihipertansif ilaca ihtiyaç duyduğunda teşhis edilir¹. RH, önemli ölçüde daha yüksek kardiyovasküler ve renal advers olay riski ile bağlantılıdır². Renal sempatik denervasyonun (RDN) - cerrahi sempatektomi veya mevcut kateter bazlı RDN'den - RH ^3,4,5 tedavisinde etkili olduğu gösterilmiştir.

İnvazivlik ve ciddi yan etkiler nedeniyle cerrahi sempatektomi ortadan kaldırılmıştır. Kateter bazlı RDN için kontrast bağımlılığı, potansiyel renal arter hasarı, nispeten daha düşük maliyet etkinliği ve özel kateter yardımı gereksinimi dahil olmak üzere hala bazı sınırlamalar vardır⁶. Bu sınırlamalar, geliştirilmiş RDN yaklaşımlarına olan ihtiyacı vurgulamaktadır. Son yıllarda, BT kılavuzluğunda perivasküler etanol aracılı RDN, transüretral laparoskopik tabanlı RDN ve laparoskopik tabanlı perivasküler tek taraflı RDN gibi diğer RDN teknikleri tanıtılmış ve etkili kan basıncı azalması gösterilmiştir 7,8,9,10.

Sempatik ganglion, özellikle T9-L2'den gelen ganglionlar, renal sempatik innervasyonun önemli bileşenleridir ve BT kılavuzluğunda hedeflenmesi uygundur^11,12. Smpathetik ganglion, cerrahide RDN için en erken hedefti. Yakın zamanda yapılan bir hayvan deneyi, çölyak gövdesi ganglionuna etanol enjeksiyonunun önemli ölçüde kan basıncı azalmasına yol açtığını göstermiştir. Yüksek ozon konsantrasyonları (18-30 μg/mL), apoptoz ve nöroblast hücre ölümü oranlarında bir artışa neden olur¹³. Önceki çalışmamız, BT kılavuzluğunda ozon aracılı RDN'nin RH hastalarında işlemden 12 hafta sonra ofis ve ambulatuvar BP'yi etkili bir şekilde düşürdüğünü gösterdi¹⁴. Bu çalışmada, RDN'nin anti-hipertansif rejimindeki değişiklikler ve bu yaklaşımın ev kan basıncı kontrol hızının etkisi değerlendirildi.

Bu çalışma Guangzhou Kızılhaç Hastanesi Etik Kurulu (No. 2022-145-01) tarafından onaylanmıştır ve kayıttan önce tüm katılımcılardan yazılı bilgilendirilmiş onam alınmıştır. Bu tek kollu klinik çalışma Chictr.org.cn'da tasarlanmış ve tescil edilmiştir (ChiCTR2300071375).

1. Çalışma tasarımı

NOT: Bu, işlem öncesi ve sonrası hastalarda evde kan basıncı kontrol oranını gözlemlemeyi amaçlayan prospektif, tek kollu bir klinik çalışmaydı.

1. Aşağıdaki kapsayıcı kriterleri belirleyin: 18 ila 80 yaş arası; genellikle bir diüretik de dahil olmak üzere farklı sınıflardan üç antihipertansif ilacın aynı anda kullanılmasıyla bile 140/90 mmHg'nin üzerinde kalan BP'li hipertansif hastalar; veya ≥4 antihipertansif ilaçlarda kan basıncı 140/90 mmHg'den daha az olan hastalar.
2. Aşağıdaki hastaları hariç tutun: tanı konan ikincil hipertansiyon; omurga deformiteleri veya enfektif; önceki renal arter anjiyoplastisi veya kateter bazlı denervasyon; önceki lomber internal vertebral disk radyofrekans ablasyonu veya sempatik blokaj; ve kayıttan önceki 3 ay içinde miyokard enfarktüsü, serebral vasküler kaza veya geçici iskemik atak öyküsü; Takip süresi boyunca ölçekleri gerektiği gibi zamanında yüklemeyen hastalar.
3. Antihipertansif ilaç yükünün değerlendirilmesi (AHMB)
   1. Dozları göz ardı ederek ilaç sınıflarının sayısını sayarak antihipertansif ilaç yükünü değerlendirin. İlaç azaltma kriterleri karşılandığında, dozajdan bağımsız olarak bir ilaç sınıfını bırakmayı bir yükü azaltmak olarak düşünün. Uyumu sürdürmek ve kanıtlanmamış ilaç değişikliklerini önlemek için, takip ekibinin ilaç planını hastalarla haftalık olarak doğrulamasını sağlayın ve azaltma için uygun olanların öngörülen ayarlamaları takip ettiğinden emin olun.
4. Antihipertansif ilaçların azaltılması için kriterleri, işlem sonrası en az iki ardışık ölçümde sistolik kan basıncı (SBP) 110 mmHg'≤ olarak belirleyin.
5. Ev BP monitörü
   1. Evde kan basıncı ölçümünün doğruluğunu sağlamak için, tüm hastaları ev kan basıncını her gün dört farklı zaman noktasında standart bir şekilde ölçmeleri için resmi olarak eğitin: uyandıktan sonra, saat 10: 00'da, saat 16: 00'da ve yatmadan önce. Hastalardan ev kan basıncı okumalarını, takip sırasında her hafta çalışma ekibi tarafından toplanacak olan bir kayıt formuna kaydetmelerini isteyin. Ev kan basıncı kontrolünü ≤140 mmHg SBP ve ≥90 mmHg diyastolik kan basıncı (DBP) olarak tanımlayın.
      NOT: Brakiyal arter kan basıncını ölçmek için elektronik otomatik bir cihaz kullanıldı.
6. Güvenlik: Olası tüm advers olayları telefon görüşmeleri, mesajlaşma uygulamaları veya poliklinikte bildirin ve kaydedin. Potansiyel komplikasyonlar arasında ortostatik hipotansiyon, gastrointestinal disfonksiyon, dizüri ve erkek erektil disfonksiyonu bulunur.

2. İşlem öncesi hazırlık (servisteki hastalar için yüzüstü pozisyon eğitimi)

1. Hastanın yatakta yüzüstü pozisyon almasını ve kollarını başın üzerine paralel olarak uzatmasını sağlayın.
2. Bel kıvrımını düzleştirmek için alt karın bölgesinin altına bir yastık yerleştirin, sırt ve kalçaların aynı seviyede olduğundan emin olun.
   NOT: Yastık yerleşimi bireysel vücut tiplerine göre değişiklik gösterebilir.
3. Pozisyonu en az 20 dakika sabit tutmak amacıyla bu egzersizi 2-3 gün boyunca günde iki kez yapın.

3. Ozon aracılı renal denervasyon (BT laboratuvarında)

1. Gövdeyi ortaya çıkarmak için hastanın üst giysisini çıkarın.
2. Elektrotları takın ve bir elektrokardiyogram monitörüne bağlayın.
3. Sırtüstü kan basıncını ölçün.
4. Hastanın yüzüstü pozisyona geçmesini sağlayarak konfor ve stabilite sağlayın.
5. Vücut yüzeyindeki referans noktaları için, CT rehberliğinde vücut yüzeyi delinme noktasının orta hattından sapma mesafesi için referans görevi görmesi için gövdenin orta hattına (yaklaşık T12-L3 seviyesinde) metal bir tel yerleştirin ( Şekil 1'deki C Noktası).
6. Delinme hedefini belirleyin
   1. Vertebra sayımı ve geçiş omurları değerlendirmesi için lomber omurganın ön-arka ve yan görüntülerini (aralık: S2 ila T11) almak için bir BT tarayıcı kullanın.
   2. Transvers görüntülerde sol renal arter orijin seviyesini belirleyin ve bu seviyede vertebral sağ kenarın anterolateral üçte birlik kısmında enjeksiyon hedef noktasını ( Şekil 1'de A Noktası) belirleyin.
      NOT: Renal arter aynı seviyede transvers sürecin hemen altındaysa, transvers işlemi önlemek için enjeksiyon seviyesini ayarlayın.
   3. Karşılık gelen enine düzlem konumunu kaydedin.
7. CT kılavuzluğunda ponksiyon parametresi ölçümü
   1. Adım 3.6.2'de seçilen enine görüntüde, vertebral tarafın anterolateral üçte birlik kısmında enjeksiyon hedef noktası A'yı (Şekil 1) belirleyin.
      NOT: Hedef nokta, ipsilateral psoas majör kasının fasyasının altında, sol renal arterden ~ 2-3 mm uzakta olmalıdır.
   2. Sol psoas major'ın dış yan kenarı boyunca A'dan bir çizgi çizin. Bu çizginin vücut yüzeyi ile kesişimi, cilt delinme noktası B'dir ve bel vücut yüzeyindeki metal tel C noktasına karşılık gelir. AB'nin uzunluğunu (iğne batırma derinliği), AB ve BC arasındaki açıyı (delinme açısı Q) ve BC'nin uzunluğunu (vücut yüzeyi delinme noktasının orta hattan yanal mesafesi) ölçün (Şekil 1)).
      NOT: İğnenin yörüngesi boyunca tamamen psoas majör içinde kaldığından emin olun.
8. Yüzey delinme noktası konumlandırma
   1. Yatağı adım 3.6.2'de kaydedilen konuma ayarlayın. Lazer konumlandırma çizgisini etkinleştirin ve bir işaretleyici kullanarak iki çizgiyi işaretleyin: biri projeksiyon çizgisi boyunca (A çizgisi) ve diğeri gövde yüzeyi orta çizgisine (B çizgisi) önceden yerleştirilmiş metal çizgi boyunca. Bu iki çizginin kesişimi, adım 3.5'teki C noktasıdır.
   2. Metal teli çıkarın ve adım 3.7'de ölçülen BC segment uzunluğuna göre A hattı üzerindeki delinme noktasını B işaretleyin.
9. Delinme protokolü
   1. B noktasına uzunluk işaretleyicileri olan 21 G'lik bir iğne yerleştirin ve tahmin edilen derinliğe önceden belirlenmiş açıda delin. İğne ucunu doğrulamak için delinme noktası çevresinde 2-0.4 cm'± sürekli 0.8 mm dilim kalınlığı taramaları yapın.
      NOT: Aşırı delinme açısını ve iğne-omur temasını gösteren bir dirençle karşılaşılırsa, BT rehberliğinde delinme açısını geri çekin ve yeniden ayarlayın.
   2. 10 mL'lik bir şırınga bağlayın, kan veya gaz aspire edilmediğinden emin olun ve ardından 2 mL% 10 ropivakain enjekte edin. Tıbbi bir ozon jeneratöründen 10 mL O_{2-O 3} gaz karışımı çekmek için 20 mL'lik bir şırınga kullanın ve iğne boyunca yavaşça enjekte edin. Ozon dağılımını göstermek için CT taramasını tekrarlayın.
      NOT: Ozon konsantrasyonu 30 μg/mL'dir.
10. İşlemden sonra hastadan sırtüstü pozisyonda yatmasını isteyin ve her 5 dakikada bir manşet BP'yi ölçün. Bilgisayarlı tomografi odasındaki izlemenin en az 20 dakika sürdüğünden emin olun.

Temel özellikler:
Başlangıçta 20 hasta seçildi. Renal arter darlığı tanısı alan iki hasta ve uyku apne sendromu olan bir hasta çalışma dışı bırakıldı ve 17 hasta çalışmaya dahil edilmeye uygun görüldü. Bu 17 hastadan ikisi takibe devam edemedi. Son olarak, bu klinik gözleme yaşları 65.1 ± 10.8 yıl olan 15 hasta dahil edildi. Altı hastada (6/15; %40.0) kronik böbrek fonksiyon bozukluğu vardı ve bir hasta (1/15; %5.9) kayıt sırasında diyalize gidiyordu. On bir hasta (11/15; %73.3) 10 yılı aşkın süredir antihipertansif ilaç kullanıyordu. 24 saatlik ortalama SBP ve DBP sırasıyla 136.1 ± 20.9 mmHg ve 72.1 ± 11.7 mmHg idi ve AHMB 4.1 ± 1.1 idi.

İşlem sonrası antihipertansif ilaç rejimindeki değişiklikler
Bir hasta işlemden hemen sonra ilaç azaltma kriterlerini karşıladı ve 24 saat sonra, kan basıncının kademeli olarak 110/70 mmHg'nin üzerine çıktığı zamana kadar herhangi bir antihipertansif ilaç almadı. Diğer altı hasta takip sırasında kriterleri karşıladı. İşlemden 12 hafta sonra, kan basıncını kontrol etmek için dörtten fazla ilaca ihtiyaç duyan hastaların yüzdesi tüm katılımcılar için %87.8'den %53.3'e ve başlangıç normal böbrek fonksiyonu olanlar için %81.1'den %45.5'e düşmüştür (Tablo 1).

Prosedür sonrası evde kan basıncı kontrol oranı
Ev tipi kan basıncı kontrol oranı ≤140/90 mmHg olan kan basıncı eşiğine göre hesaplandı. SBP ve DBP'nin tüm kontrol oranları 4. haftada sırasıyla %60.0 ve %93.3, 8. haftada %80.0 ve %100 ve 12. haftada %80.0 ve %100 idi (Şekil 2A). Normal başlangıç böbrek fonksiyonu olan hastalar için, sadece iki (% 18.2) ve bir (% 9.1) hasta sırasıyla 8. ve 12. haftalarda 140 mmHg'< SBP standardına ulaşamadı (Şekil 2B).

Her bir zaman noktası için, 10:00, 16:00 ve gecedeki BP ile karşılaştırıldığında, sabah BP'si işlemden 12 hafta sonra diğerlerinden önemli ölçüde daha yüksek kaldı (135.5 ± 8.9/81.6 ±6.4'e karşı 130.3 ± 8.9/79.2 ± 6.45, 130.5 ± 7.7/76.9 ± 6.1, 131.3 ± 8.0/77.5 ± 4.9). 3 aylık takipte (9. haftadan 12. haftaya kadar), tüm hastalar için her zaman noktasında kan basıncı kontrol oranları sırasıyla %37.2, %81.0, %70.7 ve %86.0 idi (Şekil 2C). Bununla birlikte, normal başlangıç böbrek fonksiyonuna sahip patentler için, dört zaman noktasındaki kontrol oranları sırasıyla% 55.6,% 90,% 77.8 ve% 90.0 idi (Şekil 2D). Bunlar arasında, sabah BP'nin% 33.3'ü ≤135/85 mmHg olan optimal hedefe ulaştı. İşlem sırasında veya takip döneminde herhangi bir komplikasyon bildirilmedi.

Şekil 1: Delinme noktasının, derinliğinin, yolunun ve açısının tanımlanması. (A) Önce A noktasını belirleyin. Daha sonra, B noktasını elde etmek için AB çizgisini (Psoas kasının dış kenarı boyunca) çizin ve ardından AB'nin mesafesini delinme derinliği olarak ölçün ve BC'nin mesafesini ciltteki merkez çizgisine olan yanal mesafe olarak kabul edin. Delinme açısı (α), AB çizgisi ile BC çizgisi arasındaki açıdır. (B) Gaz karışımının difüzyonu (Kırmızı ok). A: A noktası (kırmızı yıldız) - hedef nokta. C Noktası (beyaz nokta) - önceden konumlandırılmış metal çizginin enine kesiti. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Şekil 2: Ev kan basıncı kontrol oranı. (A) Ortalama SBP ve DBP'nin kontrol oranları 4. haftada %60 ve %93, 8. haftada %80 ve %100 ve 12. haftada %80 ve %100 idi. (B) Normal böbrek fonksiyonu olan hastaların çoğunluğu (% 91) 12 haftalık takipte BP kontrol hedefine ulaştı. (C) Tüm hastalar için her zaman noktasında kan basıncı kontrol oranları sırasıyla %37.2, %81.0, %70.7 ve %86.0 idi. (D) Normal başlangıç böbrek fonksiyonu olan hastalar için, dört zaman noktasındaki kontrol oranları sırasıyla% 55.6,% 90,% 77.8 ve% 90.0 idi. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Tablo 1: İşlem sonrası antihipertansif ilaç rejimindeki değişiklikler. İşlem sonrası, kan basıncını 140/90 mmHg'< tutmak için ≥4 tip antihipertansif ilaca ihtiyaç duyan hastaların yüzdesi %87.6'dan (15'in 13'ü) %53.5'e (15'in 8'i) düştü. Başlangıçta normal böbrek fonksiyonu olan hastalar için, işlemden sonra, BP'yi 140/90 mmHg'< tutmak için ≥4 tip antihipertansif ilaca ihtiyaç duyan hastaların yüzdesi %81.8'den (11'in 9'u) %45.5'e (5/11) düşmüştür. Yukarıdaki sonuçların hiçbiri Fisher'ın kesin testinde istatistiksel anlamlılığı karşılamamaktadır. Cr: Kreatinin.Kısaltma: Cr = Kreatinin.

Önceki çalışmamız, ozon aracılı RDN'nin hastane, ofis ve ayaktan kan basıncını ve ayrıca antihipertansif ilaç kullanımını önemli ölçüde azalttığını göstermiştir. Kan basıncı azalması hızlıydı ve 12 haftalık takip boyunca devam etti. Ek olarak, kan basıncını düşürücü etkinin normal başlangıç böbrek fonksiyonu¹⁴ olan hastalarda özellikle dikkat çekici olduğunu gözlemledik. Bu çalışmada, BT kılavuzluğunda ozon aracılı RDN, RH'li hastalar için gelişmiş ev kan basıncı kontrolünün etkisini göstermiştir.

Böbreklerin sempatik innervasyonunun anatomik özelliklerinin bu tekniğin temel temelini oluşturduğu göz önüne alındığında, enjeksiyon işleminde hassasiyetin sağlanması son derece önemlidir. Sonuç olarak, enjeksiyon hedef noktasının, sol renal arterin inen aorttan çıktığı bölgeye mümkün olduğunca yakın konumlandırılması gerektiğini ve böylece tekniğin anatomik temelleri ile uyumlu olarak etkinliğini ve doğruluğunu en üst düzeye çıkarması gerektiğini önemle vurguluyoruz. Bu nedenle, renal arterleri tam olarak görüntülemek ve zayıf kan basıncı düşürücü yanıt ile ilişkili olabilecek herhangi bir aksesuar renal arteri tanımlamak için 1 mm'lik bir başlangıç BT tarama kalınlığı önerilir. Sol renal arter orijini, vertebral transvers sürecin hemen altında bulunuyorsa, transvers süreci önlemek için hedef seviye yukarı doğru ayarlanmalıdır. Daha düşük bir hedef seviye seçmemek zorunludur. Bunun nedeni, böbrekleri innerve eden lomber sempatik ganglionların genellikle T8-12 ve L1-2 seviyeleri^11'de yer almasıdır. Daha düşük bir seviyeyi tercih etmek, renal sempatik sistemin temel anatomik bileşenlerini kaçırma olasılığını önemli ölçüde artırır ve böylece prosedürün etkinliğini zayıflatır.

Hedef noktayı belirlerken, omurların her iki tarafı boyunca uzanan sempatik sinir zincirinin anatomik düzenini dikkate almak çok önemlidir. Sonuç olarak, optimal hedef nokta tam olarak bel omurunun anterolateral üçte biri kısmına yerleştirilmelidir. Lomber psoas majör arterinin genellikle omurlarla birlikte seyrettiği göz önüne alındığında, delme iğnesi omur kenarının yaklaşık ~ 1 mm lateraline doğru bir şekilde yerleştirilmelidir. Ayrıca, hedef noktanın seçimi sadece lomber sempatik gangliyonlara yakın olmamalı, aynı zamanda ponksiyonun psoas majör kasının fasyasına nüfuz etmesini sağlamalıdır. Bu kriterlerin karşılanmaması, ozonun psoas majör kası içinde sıkışmasına neden olabilir, böylece gangliyonlarla temas etmesini engelleyebilir ve potansiyel olarak prosedürün etkinliğini azaltabilir.

BT görüntüleme, hedef noktanın yakınında renal sempatik innervasyonda rol oynayan iki ek anatomik yapıyı ortaya çıkarır: aort ve renal arter arasındaki açıda bulunan aortorenal ganglion ve renal arter duvarı içinde gömülü olan sempatik sinir lifleri. Bu nedenle, daha düşük bir hedef noktası, ozonun potansiyel olarak üç ilgili anatomik hedeften birine veya tümüne ulaşmasına izin verir - lomber sempatik gangliyon, aortorenal ganglion ve renal arter duvarındaki sempatik sinir lifleri - daha kapsamlı bir denervasyona neden olur. Bununla birlikte, herhangi bir renal arter yaralanmasını önlemek için özen gösterilmelidir. Bu riski en aza indirmek için, enjeksiyon noktasını renal arterin 2-3 mm yukarısına yerleştirmenizi şiddetle tavsiye ederiz.

İdeal hedef nokta doğru bir şekilde belirlendikten sonra, yüzey ponksiyon bölgesini belirlemek için ipsilateral psoas majör kasının lateral kenarı boyunca yukarı doğru bir çizgi çizilmelidir. Bu işlem, delinme açısını optimize ederken giriş noktasının mümkün olduğunca yanal olmasını sağlamaya yardımcı olur. Böbrek fasyasına zarar verebileceğinden, psoas majör kasının lateral sınırını aşan bir yörüngeden kaçınmak çok önemlidir. Kadın hastalarda ve nispeten az gelişmiş psoas majör kasları olan bazı erkeklerde, delinme açısı genellikle daha dardır, bazen 90 ° 'ye yaklaşır. Bu dik açı, iğnenin enine prosese temas etme olasılığını artırır, karmaşıklık ekler ve ek bakım gerektirir.

Bu çalışmada sadece sol tarafa ponksiyon uygulandı. Bu yaklaşım anatomik olarak avantajlıdır, çünkü abdominal aort genellikle omurganın solunda yer alır ve ozonun hem aortorenal gangliona hem de renal arterin dış zarına ulaşma olasılığını arttırır. Buna karşılık, inferior vena kava tipik olarak abdominal aortun sağ tarafı boyunca uzanır ve vena kava yaralanması riskinin artması nedeniyle sağ taraflı ponksiyonu daha tehlikeli hale getirir.

Hasta yüzüstü pozisyona getirildiğinde, BT lokalizasyonu ve yüzey projeksiyonu sırasında lomber omurganın tutarlı bir seviyede kalmasını sağlamak. Yetişkinlerde renal arterler genellikle L1-L2 vertebral seviyesinde bulunduğundan, L1 ve L2 omurları arasında önemli açısal sapmalardan kaçınmak çok önemlidir. BT ölçümü ve prosedürü genellikle 5-20 dakika sürdüğü için stabiliteyi sağlamak için hastaların en az 20 dakika yüzüstü pozisyonda kalmasını öneriyoruz. Prosedür boyunca sabit bir pozisyonun korunması, başarılı ve güvenli bir ponksiyon için kritik öneme sahiptir, çünkü en minimal hasta hareketi bile ponksiyon iğnesinin dikkatlice kalibre edilmiş BT kılavuzluğundaki yörüngeden sapmasına neden olabilir.

Bu çalışmanın çeşitli sınırlılıkları vardır. Birincisi, sahte bir kontrol grubu olmadan açık etiketli, gözlemsel bir fizibilite çalışmasıydı. Örneklem büyüklüğü sınırlıydı ve takip süresi 3 ay ile sınırlıydı. Bu nedenle, bu tekniğin güvenliğini ve etkinliğini daha sağlam bir şekilde değerlendirmek için daha geniş bir kohort ve uzun takip süresi ile randomize kontrollü bir çalışma gereklidir. Bulgularımızı doğrulamak ve altta yatan yollar hakkındaki anlayışımızı geliştirmek için daha fazla mekanik araştırmaya da ihtiyaç vardır. Hem sempatik hem de vagal sinirlerin farklı yolaklar aracılığıyla kan basıncını düzenlediği, ancak anatomik olarak kolokalize olduğu göz önüne alındığında, bu lifleri doğru bir şekilde ayırt etmek ve seçici olarak hedeflemek teknik olarak zor olmaya devam etmektedir - mevcut RDN tekniklerinin yaygın bir sınırlaması. Bu nedenle, ozon enjeksiyonunu takiben gözlenen kan basıncı düşüşünü yalnızca seçici sempatik modülasyona kesin olarak bağlamak zordur, çünkü kasıtsız vagal sinir tutulumu tamamen dışlanamaz. Ek olarak, bu çalışmada etkinlik için vekil belirteçlerden biri olarak ilaç yükü kullanılmıştır. İlaç yükü yararlı bilgiler sağlayabilirken, dikkate değer sınırlamaları vardır. Hasta uyumu, ilaç etkileşimleri veya hastalığın ilerlemesi üzerindeki gerçek terapötik etki gibi faktörleri hesaba katmadığı için tedavi etkinliğini tam olarak yansıtmayabilir. Gelecekteki çalışmalarda, tedavi sonuçlarının daha kapsamlı bir değerlendirmesini sağlamak için standartlaştırılmış etkinlik skorlarını (örneğin, DSÖ Tanımlı Günlük Doz [WHO-DDD] veya HARC indeksi) dahil etmeyi planlıyoruz.

Yazarların beyan etmeleri gereken herhangi bir finansal çıkar çatışması yoktur.

Bu çalışma Guangzhou Belediye Bilim ve Teknoloji Bürosu (2023A03J0984 ve 2024A03J0654) tarafından finanse edilmektedir.