26.22 : Inne czynniki wpływające na ośrodki oddechowe

Oddychanie jest najczęściej mimowolną czynnością regulowaną przez ośrodki oddechowe pnia mózgu. Jednak można je również świadomie kontrolować, co pozwala nam wstrzymywać oddech lub brać głębsze oddechy, gdy jest to potrzebne. Tę dobrowolną kontrolę ułatwia kora ruchowa mózgu, która omija ośrodki rdzenia przedłużonego, aby bezpośrednio stymulować mięśnie oddechowe.

Jednak zdolność do dobrowolnego wstrzymywania oddechu nie jest nieograniczona. Gdy stężenie CO_2 we krwi osiągnie poziom krytyczny, ośrodki oddechowe pnia mózgu automatycznie wznawiają oddychanie. Wyjaśnia to, dlaczego ofiary tonięcia zazwyczaj mają wodę w płucach.

W naszych płucach receptory reagują na różne czynniki drażniące. Receptory te komunikują się z ośrodkami oddechowymi za pośrednictwem nerwu błędnego.

Odruch Heringa-Breuera to mechanizm ochronny aktywowany przez wrażliwe na rozciąganie receptory w ścianach płuc, które aktywują się podczas nadmiernego rozdęcia. Ten odruch hamuje dalsze wdechy i inicjuje wydech.

Na tempo i głębokość oddechu mogą wpływać różne czynniki. Na przykład antycypacja lub lęk emocjonalny mogą stymulować układ limbiczny, co prowadzi do zwiększenia tempa i głębokości oddechu. Zmiany temperatury ciała mogą również wpływać na oddychanie; podwyższona temperatura przyspiesza tempo, podczas gdy obniżona temperatura je zwalnia. Nagły, silny ból może powodować przejściowy bezdech, podczas gdy przedłużający się ból somatyczny zwiększa tempo oddechu.