Masif Onarılamaz Rotator Manşet Yırtıklarının Artroskopik Yönetimi: Proksimal Biceps Tendon Otogrefti Kullanılarak Tüm Rotator Kablo Rekonstrüksiyonu

Masif onarılamaz rotator manşet yırtıkları (MIRCT'ler) karmaşık patolojileri ve sınırlı tedavi seçenekleri nedeniyle önemli klinik zorluklar oluşturmaktadır. Bu çalışmada, MIRCT'ler için yeni bir cerrahi teknik olarak proksimal biseps tendon otogrefti kullanılarak tüm rotator kablo rekonstrüksiyonu (WRCR) tanıtıldı.

Masif onarılamaz rotator manşet yırtıkları (MIRCT'ler) klinik pratikte nadir değildir ve omuz fonksiyonunu ve günlük aktiviteleri önemli ölçüde etkiler. Geniş yırtık boyutu, tendon kontraktürü ve rotator manşet içindeki yağ infiltrasyonu hem hastalar hem de klinisyenler için önemli zorluklar oluşturur. Bu tür yırtılma, araştırma ve tedavilerde önemli bir ilgi alanı ve zorluktur. Mevcut tedavi seçenekleri arasında konservatif tedavi, debridman, parsiyel onarım, süperior kapsül rekonstrüksiyonu (SCR), tendon transferleri ve ters total omuz artroplastisi (RTSA) yer almaktadır. Bununla birlikte, klinik sonuçlar çok değişkendir.

Döndürücü kablo (RC), üst döndürücü manşetlere göre dik bir oryantasyon sergiler, böylece proksimal humerusa yay şeklinde bir bağlantı oluşturur ve döndürücü manşetin kuvvet çiftinin korunmasında önemli bir rol oynar. Hem anterior hem de posterior RC'nin ataşmanları, baş üstü hareketleri kolaylaştırmada çok önemli bir rol oynar. Ayak izinin tam gerilimsiz kapsama alanı elde edilemediğinde, tüm döndürücü kablo rekonstrüksiyonu (WRCR), MIRCT'ler için alternatif bir yaklaşım olarak ortaya çıkar. Artroskopik WRCR için proksimal biseps tendonundan alınan otolog tendon kullanıldı. Önerilen teknik belirgin avantajlar sunar: otolog doku kullanımı immünojenisiteyi ortadan kaldırır; basitleştirilmiş hasat, operasyonel karmaşıklığı azaltır; ve en aza indirilmiş ankraj kullanımı maliyet etkinliğini artırır. Bu çalışmada, 12 hastaya WRCR uygulandı ve 1 yıllık takip sırasında omuz fonksiyonunda ve ağrının giderilmesinde önemli iyileşmeler gözlendi.

Masif rotator manşet yırtıkları (MRCT), en az iki tendonu içeren yırtıklar veya 5 cm'den daha geniş yırtıklar olarak tanımlanır. Primer rotator manşet yırtıklarının yaklaşık %20'si ve tekrarlayan yırtıkların %80'i bu kategoriye girer ^1,2. MRCT'ler için belgelenmiş tedavi başarısızlığı oranı yaklaşık %40'tır3. Bazı durumlarda, kas atrofisi, yağ infiltrasyonu ve şiddetli tendon kontraktürü nedeniyle MRCT'ler onarılamaz olarak kabul edilir ve düşük gerilimli anatomik onarımı imkansız hale getirir ^4,5. Bazı araştırmacılar MIRCT insidansını %30'a kadar ^{bildirmişlerdir6,7}. Yaşlı hastalarda omuz ağrısının görülme sıklığının artması, günlük aktivitelerin ve egzersizin artan taleplerinin yanı sıra MIRCT'lerin kendine özgü özellikleri nedeniyle, tedavisi oldukça karmaşık ve önemli bir karar verme süreci gerektirmektedir.

MIRCT'ler için mevcut terapötik stratejiler, konservatif tedaviden superior kapsüler rekonstrüksiyon (SCR) ve ters total omuz artroplastisi (RTSA) gibi ileri cerrahi tekniklere kadar uzanan bir müdahale yelpazesini kapsamaktadır ⁸. Uygun tedavi, çeşitli faktörlerin kapsamlı bir değerlendirmesine bağlıdır. Rotator manşetin yeniden yapılandırılması, düşük talebi olan ve omuz dışı osteoartriti olan yaşlı hastalar için birincil tedavi olarak kabul edilir⁹.

Supraspinatus anterior kenarından infraspinatus posterior sınırına kadar uzanan rotator kablo (RC), rotator manşet kompleksi¹⁰ içinde koronal düzlem kuvvet dengesini koruyan biyomekanik bir süspansiyon sistemi olarak işlev görür. Kanıtlar, proksimal biseps tendonu kullanılarak rotator manşet onarımı ve ön kablo rekonstrüksiyonunun kombine tekniğinin, masif geri çekilmiş anterosuperior L-şekilli rotator manşet yırtıkları olan hastalarda tatmin edici fonksiyonel ve anatomik sonuçlar elde ettiğini göstermektedir¹¹. Önceki bir çalışmada, MIRCT'lerin yönetimi için V şeklinde bir hamstring allogrefti kullanılarak anterior rotator kablo rekonstrüksiyonu başarılı bir şekilde gerçekleştirilmiş ve bu da uygun biyomekanik işlevsellik göstermiştir¹².

Posterior kablo yerleştirmenin Teres minor (TM), infraspinatus (ISP) ve supraspinatus (SSP) arasında bir bağlantı yapısı olarak çok önemli bir rol oynadığı bildirilmiştir. Sonuç olarak, tüm kablonun tamamen yırtılması, hastalarda omuz fonksiyonunda önemli bir bozulmaya yol açabilir¹³. Önceki çalışma, rotator manşet^14'ün kısmen onarımında sütür bazlı kablo rekonstrüksiyonunun etkinliğini araştırmak için yapılmıştır. Teorik olarak, bu teknik, optimal koronal düzlem dengesini yeniden sağlamak için daha fazla potansiyel sunar ve rotator manşet gerginlik uygulanmadan tamamen tamir edilemediğinde hastanın omuz fonksiyonunu geliştirme olasılığı daha yüksektir.

Bu çalışma, Xiamen Üniversitesi Tıp Fakültesi 909. Hastane Etik Kurulu tarafından belirlenen yönergelere bağlı kalmıştır. Tüm katılımcılardan bilgilendirilmiş onam alındı. Çalışmaya yaşları 50 ile 70 arasında değişen 12 hasta (7 kadın ve 5 erkek) dahil edildi.

1. Ameliyat öncesi hazırlık

1. Aşağıdaki dahil etme kriterlerini ayarlayın: manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve Hamada tip 2 veya tip 1 MIRCT¹⁵ ile 50 ila 70 yaşları arasında MIRCT ön tanısı alan hastalar ve standart konservatif tedaviden sonra tedavi başarısızlığı olan hastalar.
   NOT: Gerilimsiz dikişler ayak izini yeterince kapatamıyorsa artroskopi altında MIRCT'yi onaylayın.
2. Aşağıdaki dışlama kriterlerini ayarlayın: daha önce omuz ameliyatı öyküsü olan hastalar; 4. derece yağ infiltrasyonu olanlar¹⁶; pazı brachii'nin uzun başının tendonunun yarısından fazlasını içeren yaralanma veya tendonun yokluğu; genel anesteziye toleransı olmayan hastalar; ve yatay kuvvet çift dengesini yeniden sağlayamayan, telafisi mümkün olmayan anterior veya posterior rotator manşet yırtıkları olanlar.

2. Artroskopi cerrahi işlemleri

1. Anestezi ve hasta konumlandırma
   1. Ameliyatı genel anestezi altında brakiyal pleksus bloğu ile gerçekleştirin. Hastayı yan yatırın. Basınç ülserlerini önlemek için tüm kemik çıkıntılarını sünger pedlerle yastıklayın. Omuz eklemindeki yapışma derecesini değerlendirin ve eklemi manuel olarak serbest bırakın.
   2. Bir köpük çekiş manşonu kullanarak çalıştırma kolunu hareketsiz hale getirin. Basit bir çekiş çerçevesi kullanarak 3-6 kg'lık bir çekiş kuvveti uygulayın. Gövdeyi 30°'lik bir açıyla geriye doğru eğin, ameliyat kolunun abdüksiyonunu 60°'de tutun ve fleksiyonu 30°'ye ayarlayın. İyot tentürü ve alkol kullanarak dezenfeksiyondan önce anatomik yer işaretlerini ve portal konumlarını işaretleyin (Şekil 1).
2. Artroskopik yaklaşımların oluşturulması
   1. Standart bir arka portal oluşturun. 11 G'lik bir bıçak kullanarak 0,5 cm'lik bir cilt kesisi yapın.
   2. Döndürücü aralığına doğru 30 ° artroskop yerleştirin. Lateral korakoid süreç boyunca bir kesi yoluyla ön ışık noktasını hedefleyin. Omuz boşluğu içeriğini gözlemleyin, pazı uzun baş tendonunu değerlendirin ve yapışırsa rotator aralığını serbest bırakın.
   3. Posterior artroskopik yaklaşımla subakromiyal boşluğa girin. Lateral akromion sınırının 4 cm ötesinde anterolateral ve lateral yaklaşımlar oluşturun (Şekil 2).
3. Subakromiyal boşluğun değerlendirilmesi
   1. Posterior portaldan subakromiyal boşluğu gözlemleyin ve kalınlaşmış bursa ve adeziv dokuları debride etmek için anterolateral yaklaşımdan bir tıraş makinesi yerleştirin. Hemostaz için bir radyofrekans probu kullanın ve hiperplazi veya sıkışma görülürse anterolateral akromionu işaretleyin. Artroskopik bir tıraş makinesi kullanarak hiperplazili subakromiyal yumuşak dokuları debride edin ve subakromiyal mahmuzları bir Çapak ile çıkarın.
   2. Yırtılma paterni, ekstansiyon, yağ atrofisi, retraksiyon ve konum dahil olmak üzere lateral portaldan rotator manşet yırtıklarını yeniden değerlendirin. Pazı uzun kafa tendonunu değerlendirin. MIRCT'ler serbest bırakıldıktan sonra gerilim olmadan ayak izine geri yüklenemiyorsa WRCR ile devam edin (Şekil 3).
4. Pazı uzun baş tendonunun hazırlanması
   1. Biceps tendonunun uzun başının distal ucunu titizlikle incelemek ve tamamen ortaya çıkarmak için bir radyofrekans probu kullanın, böylece çevredeki yapıların net bir şekilde görüntülenmesini sağlayın. Bir Sepet Punch kullanarak tendonu yerleştirme sırasında dikkatlice kesin ve tendon uzunluğu boyunca 6-7 cm koruyun (Şekil 4).
   2. Uzun kafa tendonunu her iki uçta ve merkezde dört adet No. 2 Orthocord örgülü kompozit sütür kullanarak örün (Şekil 5).
5. Döndürücü manşetin serbest bırakılması ve ayak izinin hazırlanması
   1. Bir çapak kullanarak kemik yüzeyindeki ayak izini dikkatlice tazeleyin. Orijinal ön ve arka kablo konumlarına yerleştirilmiş, kıkırdak kenarından büyük tüberkülün distal ucuna uzanan 'U' şeklinde bir oluk oluşturun (Şekil 6).
      NOT: Supraskapular sinir yaralanmasını önlemek için geri çekilmiş rotator manşet dokuları iyice serbest bırakılmalıdır. Varsa, yırtık subskapular tendonlar ankraj dikişleri kullanılarak onarılmalıdır.
6. Tüm döndürücü kablo rekonstrüksiyonu
   1. İki adet 4.5 mm ankraj yerleştirin (her biri iki #2 sütür ile yüklü). İlk ankrajı kıkırdak kenarı boyunca 'U' şeklindeki oluğun ön kenarına yerleştirin; Ardından, ikinci ankrajı oluğun arka kenarına yerleştirin. Dokunmuş uzun kafa tendonunu dikkatlice subakromiyal boşluğa çekin ve iki ayak izi ankrajı kullanarak tendonu 'U' şeklindeki oluğun distal ucuna sabitleyin. Pazı tendonunun uzun başının her iki ucunun 'U' şeklindeki oluğun distal kısmına güvenli bir şekilde sabitlendiğinden emin olun (Şekil 7).
   2. Kıkırdak kenar ankrajından beyaz dikişi seçin ve güvenli bir tutuş sağlamak için beyaz dikişi uzun kafa tendonundan geçirin. Tendonu kemik oluğu içinde sıkıca sabitlemek için beyaz dikişi bir SMC düğümü kullanarak bağlayın. Tendonun olukta eşit şekilde gerginliğini ve uygun şekilde oturmasını sağlayın. Dikişli kuyruğu kesmeyin, geri çekilmiş rotator manşetin daha sonra dikilmesi için bırakın.
   3. Bir dikiş mekiği kullanarak, kıkırdak kenar ankrajından dikişleri ve pazı tendonunun uzun başının ortasındaki örgülü dikişleri geri çekilmiş rotator manşet dokusundan sırayla geçirin. Tam döngülü bir düğüm manipülatörünün yardımıyla, onarımı bir SMC düğümü ile sabitleyin. Dikişleri yönetmek ve prosedür boyunca dolaşmayı önlemek için bir kanül kullanın. (Şekil 8).
   4. Artroskopik bir prob kancası ile dikiş atmayı değerlendirin. Gerekirse glenohumeral eklemi ve subakromiyal boşluğu kapatmak için takviye için ankrajlar veya kompozit sütürler ekleyin.
      NOT: Sütürü güçlendirmek için gereken ankraj veya kompozit sütür sayısı intraoperatif duruma göre belirlenmelidir. Bu, videoda sunulan durumda gösterilmiştir.
7. İnsizyonun dikilmesi
   1. Hemostaz için radyofrekans ablasyonu yapın. Subakromiyal boşluktan sıvıyı boşaltın. Kesiyi 3-0 ipek örgülü dikiş ile dikin.

3. Rehabilitasyon ve takip

1. Hastalara ameliyat sonrası altı hafta boyunca bir abdüksiyon desteği takmalarını söyleyin. Ameliyat sonrası 1. günden itibaren bilek ve dirsek hareketine izin verin. 3. haftada pasif omuz hareketleri, 6. haftada aktif hareketler ve 12. haftada kas kuvveti antrenmanı başlatın. 6 ayda temas sporları da dahil olmak üzere tam aktiviteye izin verin.
2. Hastaları ameliyat sonrası 2. günde ayağa kalkmaya teşvik edin.
3. Pansumanları her 3 günde bir değiştirin. Ameliyattan 14 gün sonra dikişleri alın.
4. Taburcu olmadan önce omuz radyografisi (AP ve supraspinatus çıkış görünümleri) yapın.
5. Ağrı azaldığında hastaları taburcu edin (VAS ≤ 4).
6. Ameliyat sonrası 3 ve 6 hafta, 3 ve 6 ay ve 1 yıl sonra takip ziyaretleri planlayın.
7. VAS skorunu, omuz ROM'unu, ASES skorunu, X-ışınını ve MRG'yi 6 ay, 12 ay ve daha sonra yıllık olarak değerlendirin.

Şubat 2021 ve Mart 2023 tarihleri arasında 12 hastada proksimal biseps tendon otogrefti kullanılarak WRCR uygulandı ve dört subskapuler kas parsiyel yırtığı vakasında sütür onarımı yapıldı; 12 hastanın 7'sinde değişik derecelerde yapışıklık mevcuttu ve hepsine anestezi sonrası manuel gevşetme uygulandı. Ameliyat sonrası komplikasyon gözlenmedi. Bir yıllık takip, ameliyat öncesine kıyasla omuz fonksiyonunda (P < 0.05) ve ağrı kesicide (P < 0.05) anlamlı iyileşme gösterdi. Postoperatif aktif eklem hareket açıklığı (ROM) takip süresi boyunca anlamlı olarak artmıştır (Tablo 1). Bir hastada Temel Reis belirtisi görülürken, iki hastada yırtılma ve üç hastada supraspinatus kas atrofisi mevcuttu. Bununla birlikte, postoperatif klinik fonksiyonları düzeldi.

Şekil 1: 60 yaşında bir erkekte sol rotator manşet yırtığı için temsili cerrahi pozisyon. Hasta pelvik fiksatör yardımı ile ameliyat masasına yan yatırılmış pozisyonda yatırıldı. Operasyonda yer alacak sol kol, bir köpük çekiş manşonuna bağlandı ve 3 ila 6 kg arasında değişen bir çekiş kuvveti uygulamak için temel bir çekiş çerçevesi kullanıldı. Ek olarak, gövde 30° geriye eğildi ve sol kol abdüksiyon ve fleksiyon açıları sırasıyla 60° ve 30° olarak ayarlandı. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Resim 2: Sol omuz portalı. Kısaltmalar: A = ön portal; B = ön üst portal; L = yanal portal; AL = aksesuar anterolateral portal; P = arka portal; ACRO = kemik işaretleri akromion; C = distal klavikula . Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Resim 3: Artroskopi altında MIRCT onayı. Taburcu edildikten sonra yapılan değerlendirmede, onarılamayan masif rotator manşet yırtıklarının aşırı gerginlik nedeniyle anatomik olarak tamir edilemediği ortaya çıkar. (A) Yırtık supraspinatus ve infraspinatus tendonlarının retraksiyonunu gösteren şematik görünüm. (B) Lateral portaldan artroskopik görünüm, supraspinatus ve infraspinatus tendonlarının glenoid boşluğa geri çekilmiş "U" şeklinde bir yırtıldığını göstermektedir. Kısaltmalar: SS = supraspinatus; IS = infraspinatus; BT = pazı tendonu; SSC = subskapularis; G = glenoid; HH = humerus başı. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Şekil 4: Biceps tendonunun tenotomisi. Biceps tendonunun uzun başının distal ucu serbest bırakılır ve bir radyofrekans probu kullanılarak mobilize edilir, ardından hem distal hem de proksimal uçların transeksiyonu yapılır. (A) Biceps brachii tendonunun uzun başının proksimal ve distal uçlarında transeksiyonunu gösteren şematik görünüm. (B) Bir sepet zımbası kullanılarak pazı tendonunun uzun başının proksimal yerleştirilmesinin artroskopik transeksiyonu. Kısaltmalar: SS = supraspinatus; IS = infraspinatus; BT = pazı tendonu; SSC = subskapularis; G = glenoid; HH = humerus başı. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Şekil 5: Biceps tendonunun dört dikişle örülmesi #2 her iki uçta ve merkezde mor örgülü kompozit sütür. (A) Dört örgülü sütürün pozisyonlarını gösteren şematik. (B) Pazı tendonunun uzun başının örgülü dikiş onarımından sonra görünüm. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Şekil 6: Bir kemik oluğunun oluşturulması. Oluk, kıkırdağın kenarından büyük tüberkülün distal ucuna, tam olarak ön ve arka orijinal kablonun bulunduğu yere kadar uzanır. (A) Yüksek hızlı bir çapak kullanılarak kemik oluğunun oluşturulmasını gösteren şematik. (B) Artroskopik görünüm taze bir kemik oluğu gösterir. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Şekil 7: Örgülü pazı tendonunun kemik olukları içinde dört ankraj kullanılarak güvenli bir şekilde sabitlenmesi. (A) Şematik, uzun başlı pazı tendonunun I, II, III ve IV noktalarına yerleştirilmiş dört sütür ankrajı kullanılarak bir kemik oluğu içinde sabitlenmesini ve bir kablo yapısı oluşturduğunu göstermektedir. (B) Artroskopik görünüm: Dört ankraj, güvenli bir şekilde sabitlenmiş, merkezi kısım rotator manşete dikilmemiş olarak kalacaktır. I/II, ayak izi ankrajları; III/IV, #2 sütür ankrajları. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın.

Şekil 8: WRCR'yi oluşturan örgülü bir pazı tendonu ile dikilerek geri çekilmiş rotator manşetin cerrahi onarımı. (A) Şematik görünüm, biseps tendonunun uzun başının U şeklinde olduğunu, daha büyük tüberozitenin kemik oluğu içine sabitlendiğini ve rotator manşet ile kombine dikildikten sonra bir WRCR oluşturduğunu göstermektedir. (B) Supraspinatus tendonu, infraspinatus tendonu ve pazı tendonunun uzun başının dikilmesinden sonra WRCR oluşumunu artroskopik olarak görüntüleyin. Minimum gerilim altında, glenohumeral eklemi kapatmak için takviye için ek ankrajlar veya kompozit sütürler. Kısaltmalar: SS = supraspinatus; IS = infraspinatus; SSC = subskapularis; BT = pazı tendonu; HH = humerus başı. Bu rakamın daha büyük bir sürümünü görüntülemek için lütfen buraya tıklayın. 

Tablo 1: Hastaların ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası takipteki klinik bulguları. Sırt bölgesinin iç rotasyonu için ölçülen değerler sayısal verilere çevrildi: T1'den T12'ye 20'den 9'a, L1'den L5'e 8'den 4'e, sakrum 3'e, kalça 2'ye ve uyluk 1'e. 1 yıllık takipte klinik bulgular, VAS skoru ve ASES skoru cerrahi öncesine göre daha iyi görüldü (P < 0.05).

MIRCT'lerin yönetimi ortopedik cerrahide kritik bir zorluk olmaya devam etmekte ve biyomekanik olarak sağlam rekonstrüksiyon tekniklerinin sürekli araştırılmasını gerektirmektedir. Yırtık rotator manşetin gerilimsiz anatomik restorasyonu, klinik pratiğimizde en optimal terapötik yaklaşımı temsil etmektedir. MIRCT'li hastalarda yaygın yırtık ve ciddi tendon kontraktürü varlığı gerilimsiz anatomik onarımın başarısını olumsuz yönde etkiler. Bu hastalar için mevcut tedavilerin etkinliği sınırlıdır ve şu anda kesin ve güvenilir tedavi seçenekleri yoktur ^8,17. Bu çalışmada, WRCR tedavisi, 50-70 yaş arası düşük talep ve omuz koruma arzusu olan MIRCT hastaları için uygulandı. Ameliyattan sonra, bu hastaların omuz fonksiyonları, ameliyat öncesine göre önemli ölçüde iyileşti ve günlük aktivitelerin gereksinimlerini etkin bir şekilde karşıladı.

MIRCT'lerin tamamen serbest bırakılmasından sonra gerilimsiz ayak izi tamir edilemediğinde, WRCR pazı uzun başının tendonunda ciddi dejenerasyon olmayan hastalarda kullanılabilir. Subskapularis tendonunda veya teres minör (TM) tendonunda bir yırtılma meydana gelirse, bunların onarımına öncelik vermek çok önemlidir ve gerekirse herhangi bir kısmi yırtık da ISP'de ele alınır. Bu yaklaşım, yatay düzlem dengesini yeniden sağlamayı ve postoperatif psödoparalizi riskini en aza indirmeyi amaçlar¹⁸. Bu tekniğin altında yatan prensip, RC'nin yırtılmasına dayanır, bu da rotator manşetin anatomik onarımını gerginlik olmadan imkansız hale getirirken, aynı zamanda biseps tendonunun dejenerasyonunun kabul edilebilir eşikler içinde kalmasını sağlar. Pazı tendon yaralanması durumlarında izin verilmediğinde, kısmi onarım, SCR ve diğer omuz koruma teknikleri gibi alternatif yaklaşımlar kullanılabilir.

MIRBT tanısı alan bireyler arasında konservatif tedavinin başarısızlık oranı %30'dur ve hastaların %30'u sonunda cerrahi girişime ihtiyaç duyar, Parsiyel onarımın yeniden yırtılma oranı %45 ve yeniden ameliyat oranı %^10'dur17. Mihata ve ^ark.19, medial olarak superior glenoid kenara ve lateral olarak daha büyük tüberoziteye sabitlenmiş bir fasya lata otogrefti kullandılar. Bu teknik, humerus başının üstün migrasyonuna karşı statik kısıtlama sağlar. Günümüzde ilgili işlemlerde sıklıkla kullanılan greftler arasında otolog fasya lata, aselüler dermal allogreft ve biseps tendonu belirgin bir şekilde^20,21,22 yer almaktadır. SCR, biyomekanik etkinliği ve olumlu erken klinik sonuçları nedeniyle cazibe kazanmaktadır. Önceki teknik, humerusun hem glenoidine hem de daha büyük tüberkülüne altı veya yedi ankrajın yerleştirilmesini gerektirir, bu da teknik karmaşıklık ve nispeten yüksek maliyetler gerektirir^21,23. Proksimal biseps tendonu, anatomik erişilebilirliği, ihmal edilebilir immünojenik riski, azalmış ankraj gereksinimi (4-5 ankraj) ve allogreft alternatiflerine göre uygun maliyet-fayda profili nedeniyle otogreft kaynağı olarak önceliklendirildi. Preoperatif veya intraoperatif olarak biseps tendonunda ciddi yırtılma ve canlılık tespit edildiğinde, cerrahi alternatifler semitendinosus tendonu kullanılarak otogreft ikamesi veya peroneus longus tendonunun kısmi çıkarılmasını içerebilir. Ek olarak, superior kapsüler rekonstrüksiyon (SCR) ve sütür bazlı kablo rekonstrüksiyonu¹⁴ dahil olmak üzere cerrahi müdahaleler, bu klinik durumlar için uygun terapötik alternatifler olarak belirlenmiştir.

Bu tekniğin özellikle "U" şeklindeki lezyonlar için uygun olduğu unutulmamalıdır. Benzer şekilde, Collin¹⁸ tip C ve D'ye de uygulanabilir olması önerilmektedir. İlk adım, anterior ve posterior kuvvet çifti dengesini yeniden sağlamak için subskapularis tendonunun anterior ve teres minorun posteriorda kısmen onarılabilir infraspinatus ile birlikte onarılmasını içerir. Teknik, büyük tüberozitenin hem arka hem de ön giriş bölgelerinde bir kemik oluğunun oluşturulmasını içerir ve tüm kablonun rekonstrüksiyonu için uzun kafa tendonunun distal fiksasyonunu kolaylaştırır. Daha büyük tüberozite ayak izi bölgesindeki iyileşmeyi destekleyen mikro kırık, "U" şeklindeki uzun başlı tendon içinde yer alan rotator manşet hilaline karşılık gelir. Supraspinatus ve infraspinatus omuzlarının uzun kafa tendonuna dikilmesini takiben gerilimsiz bir durum gözlenirse, çift sıra fiksasyon, dikişe dayalı kablo rekonstrüksiyonu ile hilal bölgesinin kapanması sağlanabilir.

Biceps tendonunun proksimal uzun başının WRCR'de kullanılması, omuz koruması isteyen düşük talebi olan orta yaşlı ve yaşlı hastalar için uygun olan MIRCT'lere bir alternatiftir. Bu tekniğin gereksinimleri daha düşüktür ve maliyeti SCR'den daha düşüktür. Ancak bu işlemin uygulanması, omuz cerrahisi tekniklerinde üst düzey yeterliliğe sahip deneyimli cerrahların uzmanlığını gerektirir. Bununla birlikte, bu tek merkezli bir çalışmaydı ve teknolojimizi doğrulamak için daha fazla klinik çalışmaya ihtiyaç var.

Yazarların beyan edebilecekleri herhangi bir çıkar çatışması yoktur.

Hiç kimse.