Transmisyon Elektron Mikroskobu: Nöroblastom için Cerrahi Bir Patoloji Aracı

Pediatrik küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler, ilgi çekici ve zorlu bir neoplazm koleksiyonudur. Bu nedenle, transmisyon elektron mikroskobu (TEM) ve pediatrik tümörlerin mesleki bilgisi cerrahi patolojide son derece değerli olabilir. Burada, çocukluk çağında en sık görülen solid tümörlerden biri olan nöroblastomun tanısı için TEM uygulanacak bir protokol sunuyoruz.

Pediatrik küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler (PSRBCT) ilgi çekici ve zorlu bir neoplazm koleksiyonudur. Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörlerin ışık mikroskobu, küçük yuvarlak hücreleri tanımlar. Genellikle hiperkromatik bir çekirdek ve nispeten yetersiz bazofilik sitoplazma barındırırlar. Pediatrik küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler çeşitli antiteleri içerir. Genellikle, diğerleri arasında Wilms tümörü, nöroblastom, rabdomiyosarkom, Ewing sarkomu, retinoblastom, lenfoma ve küçük hücreli osteosarkomu içerirler. İmmünohistokimya kullanılsa bile, bu neoplazmların ayırıcı tanısı ışık mikroskobunda tartışmalı olabilir. Soluk bir lekelenme veya belirsiz bir arka plan, patologları uygun tanı kararını vermekten caydırabilir. Ek olarak, moleküler biyoloji, onları ayırt etmek için çok büyük miktarda veri sağlayabilir ve bazı translokasyonlar birden fazla kategoride görülebilir. Bu nedenle, transmisyon elektron mikroskobu (TEM) son derece değerli olabilir. Burada nöroblastomun TEM verileri için modern protokolü vurguluyoruz. Nörosekretuar granüller içeren sitoplazmik süreçlerin yumaklarına sahip tümör hücreleri nöroblastomu teşhis edebilir.

Bir patoloğun çalışması hem klinik teşhis hem de araştırma alanlarında oldukça zorlayıcı olabilir. 18^{. ve} 19^{. yüzyıllarda} ışık mikroskobunun evrimi dikkat çekiciydi. Bir elektron mikroskobunun gücü, esas olarak ^1,2,3 numaralı ışıktan daha kısa olan elektronların dalga boyuna dayanır. Poliklonal ve monoklonal antikorların ortaya çıkmasından ve immünohistokimyada uygulanmasından önce, TEM küçük yuvarlak mavi hücreli tümörlerin teşhisinde etkili bir rol oynamıştır.

Geçen yüzyılın 90'lı yıllarından başlayarak, immünohistokimyasal yaklaşım, tanıda morfolojik aracın yerini almıştır⁴. Şu anda, küçük yuvarlak mavi hücreli tümör grubu ^4,6,7,8'in antijenlerine yönlendirilmiş binlerce yeni poliklonal ve monoklonal antikor bulunmaktadır. Oldukça verimli geçen 20^{. yüzyılın son} on yılında ve 21. yüzyılın başlarının ilk on yılında, genomik problardan yeni nesil dizilemeye kadar floresan in situ hibridizasyon da dahil olmak üzere moleküler biyoloji, çeşitli laboratuvarlarda immünohistokimyanın önemli uygulama rolünün yerini almış gibi görünmektedir⁴. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Gıda ve İlaç Dairesi (FDA), Kanada Gıda Denetleme Ajansı (CFIA), Çevre Koruma Ajansı (EPA) veya diğer ülkelerdeki benzer devlet kurumları moleküler biyoloji protokollerini her zaman onaylamaz⁹. Tedavi amaçlı kullanılabilecek bir patoloji raporuna eklenmesi oldukça zor olan pek çok bilgi olduğu ve iyi finanse edilen ve çalışan bir laboratuvar bilgi sisteminin yaygın olarak seçilmesinin kritik olduğu görülmektedir¹⁰. Bu arada, immünohistokimya, epitelyal tümörlerin mezenkimal belirteçler gösterdiği ve bunun tersi de geçerli olan çok sayıda tuzak ortaya çıkarmıştır¹¹. Epitelyal-mezenkimal geçiş, patoloji gruplarında bazı sınırları karıştırmıştır^12,13. Son birkaç yılda, elektron mikroskobunun dünya çapında çeşitli laboratuvarlarda geliştiği ortaya çıktı¹⁴. Özellikle, doku örneklerinin geri dönüş süresi, monoklonal veya poliklonal antikorlarla^boyamaya yaklaşan birkaç protokol kullanılarak haftalardan sadece 3 güne veya daha azına düşmüştür ^4,10.

Ayrıca, elektron mikroskobuna bağlı bir elektronik kamera uygulamak, patologlara farklı işletim sistemlerinde çok yönlü olan hızlı bir görüntü sağlamaya yardımcı oldu. Son olarak, bazı antikorların, antijen alımından sonra bile, nekroz veya otofaji/iskemi ile ilişkili değişikliklerin bazı alanlarında ortaya çıkması zordur. Aynı zamanda, emin ellerde elektron mikroskobu, bilinmeyen patolojik tümörlerin doğru sınıflandırılması için mükemmel sonuçlar ve ipuçları verebilir¹⁵.

Pediatrik küçük yuvarlak mavi hücreli tümör grubu, başta nöroblastom, Wilms tümörü veya nefroblastom, rabdomiyosarkom ve Ewing sarkomu olmak üzere çeşitli tümörleri içerir. Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörlerin pediatrik grubuna göre moleküler biyoloji verileri, uygulanan teknikler nedeniyle bunaltıcı olabilir. Küçük yuvarlak mavi hücreler rutin lekelerde (hematoksilen ve eozin boyama) çok farklı olmayabilir ve bazı tümörler anormal immünofenotipik özelliklere sahip olabilir. TEM'in keşfinden bu yana moleküler biyolojideki gelişmeler çok büyük olmuştur. Küçük yuvarlak mavi hücreli tümörler grubunda, bazı neoplazmlarla diğerlerine göre daha sık karşılaşılabilir, ancak dikkate alınması gerekir. Papiller renal hücreli karsinom esasen küçük yuvarlak mavi hücreli bir tümör olmamasına ve çoğunlukla papilla içermesine rağmen, çeşitli yardımcı teknikler kullanılarak diğer iyi bilinen küçük yuvarlak mavi hücreli tümörlerden (örneğin, Wilms tümörü) farklı olması gerekebilecek bazı yuvarlak hücre alanları gösterebilir¹⁶. Sonuç olarak, metanefrik stromal tümörlerin de ayırıcı tanıya alınması gerekebilir¹⁷. Rabdoid tümör, renal ve ekstrarenal subtip^18'de belirgin olan özellikle malign bir pediatrik tümördür.

Nöroblastom, bebeklik ve çocukluk çağında en sık görülen solid malignitelerden biridir. Nöroblastom hücreleri, ilkel nöral krestin türevlerinden sinsice ortaya çıkan bu katı tümörün kötü huylu hücreleridir. Tanısı ve ayırıcı tanısı zor olabilir. Doğal biyolojisi, son birkaç on yılda kayda değer ilerlemeler kaydetti. Çatal başlı transkripsiyon faktörleri ailesi, farklı bir "çatal kafa" alanı (FOXO3/FKHRL1) ile karakterize edilir. Bu transkripsiyon faktörleri, hücre ölümü için gerekli genlerin ekspresyonu yoluyla apoptoz (programlanmış hücre ölümü) için bir tetikleyici olarak işlev görür. FOXO3 / FKHRL1, 5-aza-2-deoksisitidin tarafından aktive edilir ve susturulmuş kaspaz-8'i indükler ve bu kompleks nöroblastomda çok önemli bir rol oynar. Nükleer FOXO3, olumsuz klinik sonuçları öngörür ve nöroblastomda tümör anjiyogenezini destekler ^7,19. Moleküler patolojideki gelişmelere rağmen, Shimada sınıflandırması herhangi bir patolog ve pediatrik onkolog için uygulama standardı olmaya devam etmektedir. Olumlu ve olumsuz histoloji^arasında ayrım yapmada kritiktir 20,21,22,23.

Nöroblastomdan şüphelenilen tümörlerin elektron mikroskobu için basit bir protokol geliştirmenin mantığı, doku örneğinin ultrastrüktürel incelemesinin fizibilitesi ve sağlamlığı ile bağlantılıdır. İmmünohistokimya kullanımında sık karşılaşılan problemler nedeniyle nadiren değişikliğe uğrar. Gerekçe ve protokol, çeşitli ders kitaplarının ve pediatrik patoloji ve elektron mikroskobuna bilimsel katkıların temelini oluşturmuştur ^4,24,25. Bu protokol, yazarın otuz yıllık deneyimini kapsar ve kişisel deneyimi ve literatür taramasını vurgulayarak birkaç PSRBCT'ye odaklanacaktır.

İnsan katılımcıları içeren çalışmalarda gerçekleştirilen tüm prosedürler, kurumsal ve/veya ulusal araştırma komitesinin etik standartlarına ve 1964 Helsinki Bildirgesi ve daha sonra yapılan değişikliklere veya karşılaştırılabilir etik standartlara uygun olmuştur. Elektron mikroskobu çalışması, tanı amaçlı alınan örneklerin mikroskobik incelemesi için normal rutinin bir parçasıdır ve Biyoetik Kurul tarafından onay gerektirmez. Bu çalışma retrospektiftir ve örneklerin tamamen anonimliğine saygı gösterir.

1. FFPE (formalinle sabitlenmiş ve parafine gömülü) geri alma ve gluteraldehitle sabitlenmiş doku örnekleri için TEM protokolü

1. Son hematoksilen ve eozin lekeli slaytları ve FFPE doku bloğunu alın.
2. Kalıcı bir işaretleyici ile doku lamındaki ilgi alanını seçin ve doku bloğu üzerindeki alanla eşleştirin.
3. Seçilen alanı bloktan yeni bir tıraş bıçağı ile kesin ve filtre kağıdına 5 mm'lik küpler halinde doğru bir şekilde kesin.
4. Alınan dokuyla birlikte filtre kağıdını etiketli bir petri kabına yerleştirin. Petri kabını 60-70 °C'lik bir fırında 15 dakika, yani parafin eriyene kadar (parafin mumu, erime noktası 48 °C-66 °C (120 ila 150 °F) arasında değişen katı düz zincirli hidrokarbonların bir karışımından oluşur) ve filtre kağıdı tarafından emilir.
5. Parafin içermeyen alınan dokuyu 4 mL %100 toluen (metilbenzen) v/v [%100 toluen, 100 mL toluen anlamına gelir] ile doldurulmuş bir sintilasyon şişesine aktarın. Numunelerin deparafinizasyon işlemi boyunca sürekli olarak döndüğünden emin olun (Dönme hızı: 24 devir/dak).
6. Açılı bir dönen cihaz kullanarak, her biri 1 saat olmak üzere iki toluen değişikliği ve her biri 30 dakika boyunca 4 mL% 100 toluen değişikliğinden geçin.
7. 1 saat boyunca 4 mL% 100 mutlak etanol (C₂H₅OH) içinde bir değişiklik ve ardından her biri 30 dakika boyunca 4 mL %100 mutlak etanol iki değişiklik ile devam edin. Ardından, 4 mL% 70 etanolde 30 dakikalık bir değişiklik.
8. 4 mL 0.1 M sodyum kakodilat tamponu, 30 dakikalık bir değişiklikle devam edin. Numuneleri 4 mL% 2.5 glutaraldehit içinde aktarın ve işlenene kadar 4 ° C'de tutun.
9. İşlemeyi standartlaştırmak için otomatik bir doku işlemcisinde aşağıdaki adımları kullanın: 5 dakika boyunca 0.1 M sodyum kakodilat tamponu, 1 saat 50 dakika boyunca% 2 osmiyum tetroksit, 5 dakika boyunca dH_2O, 15 dakika boyunca% 50 etanol, 30 dakika boyunca% 70 etanol, 15 dakika boyunca% 100 etanol (üç kez), 30 dakika boyunca% 100 etanol (üç kez), 45 dakika %100 etanol, 50 dakika aseton, 1 saat (iki kez) reçine ve gece boyunca taze reçine. Tüm çözeltilerin hacmi 15 mL'dir.
10. Kağıt mendil işlemcisinden çıkar çıkmaz taze reçine ile gömün.
    1. Polietilen kapsülleri, numaralı kağıt şeritleri olan bir tutucuya yerleştirin. Kapsüllere taze reçine damlatın, numuneyi uygun bloklara aktarın ve blokları gece boyunca 60 °C (140 °F) fırında tutun.
11. Yarı ince (500 nm) bölümleri sıcak plaka üzerinde %1 toluidin mavisi ile boyayın, minimum ısı ayarı 30 s, dH₂O'da durulayın ve ardından bir lamel yerleştirin.
12. Burada, Ultracut mikrotom (UCM) yarı ince kesitleri kesitlere ayırmak için kullanılır.
    1. Reçine gömülü bloğu alın ve UCM'nin blok tutucusuna takın. Ardından, blok tutucuyu UCM'nin sahnesine takın ve sıkın.
    2. Oküler kullanarak tek kenarı kaplamalı bir tıraş bıçağı kullanarak numunenin etrafındaki fazla reçineyi kesin. Bloğun yüzünü trapez şeklinde kesin.
    3. Blok tutucuyu sahneden çıkarın ve UCM koluna sıkıca takın. Ardından, bıçak tutucuyu UCM aşamasına takın. Son olarak, bıçak tutucusuna bir cam bıçak sıkın.
    4. Oküler ve UCM tarafından sağlanan ışığı kullanarak, cam bıçağın kenarını kesmek için reçine bloğunun yüzeyine mümkün olduğunca yakın bir şekilde yavaşça kaydırın. Bıçak tutucuyu sahnedeki yerine sıkın.
    5. UCM'nin kesme kalınlığını 500 nm'ye ayarlayın ve reçine bloğunu %75 tam yüz olana kadar kesin.
    6. Cam bıçağı yenisiyle değiştirin. Cam bıçağın haznesine steril su ekleyin.
    7. Bir mikroskop lamını vaka numarasıyla etiketleyin ve cam lamın üzerine dört ayrı damla steril su damlatın.
    8. Hala 500 nm ayarında, bloktan dört bölüm kesin. İnce forseps kullanarak, cam slayt üzerindeki su damlalarından birinde her seferinde 1 bölüm aktarın. Slayttaki her damla bir bölüm içerecektir. Sürgüyü kuruyana kadar (30 s) en düşük ısı ayarında sıcak bir plaka üzerinde kurutun.
13. Toluidin mavisi yöntemi ile lekeleyin. Suyla durulayın ve bir lamel yerleştirin. Toluidin mavisi bölümlerini ışık mikroskobu altında inceleyin. İstenilen doku yapıları görünüyorsa, ultra ince kesitler kesin. İstenilen doku yapıları görünmüyorsa, daha derin bölümler kesin ve istenen yapılar açığa çıkana ve toluidin mavisi slaytta gösterilene kadar aynı adımları kullanarak boyayın.
14. Toluidin mavisi bölümlerinden elektron mikroskobu için istenen alan belirlendiğinde, bakır ızgaralar üzerindeki ultra ince bölümleri kesin. Bir ultramikrotom kullanarak ultra ince dilimler kesin (TEM'de görüntülenmesi hedeflenen numuneler çok ince dilimler halinde (80 nm) kesilmelidir).
    1. Reçine gömülü bloğu alın ve UCM'nin blok tutucusuna takın. Ardından, blok tutucuyu UCM'nin sahnesine takın ve sıkın.
    2. Oküler kullanarak, tek kenarlı kaplamalı bir tıraş bıçağı kullanarak elektron mikroskobu için istenen alanın etrafındaki reçineyi kesin. Bloğun yüzünü 1 mm kareden büyük olmayacak şekilde trapez şeklinde kesin. Işığın parlaması nedeniyle elektron mikroskobu için istenen alanı görmek zorsa, reçine bloğundaki yapıları vurgulamak için bir miktar kloroform kullanın.
    3. Blok tutucuyu sahneden çıkarın ve UCM koluna sıkıca takın. Ardından, bıçak tutucuyu UCM aşamasına takın. Son olarak, bıçak tutucusundaki elmas bıçağı sıkın.
    4. Oküler ve UCM tarafından sağlanan ışığı kullanarak, elmas bıçağın kenarını kesmek için reçine bloğunun yüzeyine mümkün olduğunca yakın bir şekilde yavaşça kaydırın. Bıçak tutucuyu sahnedeki yerine sıkın.
    5. UCM'nin vidalarını kullanarak elmas bıçağın farklı açılarını ayarlayın. Elmas bıçağın kenarının, kesilecek bloğun yüzeyi ile mümkün olduğunca mükemmel bir şekilde hizalandığından emin olun. Elmas bıçağın haznesini steril suyla doldurun.
    6. UCM'yi 80 nm kalınlığa ve 1 mm/sn hıza ayarlayın. Burada, otomatik fonksiyon ultra ince kesit alma için kullanılır. UCM'de kesme penceresini ayarlayın (bloğun yüzünün üst ve alt kısmı).
    7. Bölümlemeye başlamak için UCM'nin Başlat düğmesine basın. Bölümler, elmas bıçağın steril rezervuarı üzerinde yüzecektir.
    8. Yeterli bölüm kesildiğinde, bölümleri düzeltmek için kloroform dumanları kullanın. Bir pamuklu çubuğu kloroforma batırın ve dokunmadan bölümlerin üzerinden geçirin.
15. Bakır bir ızgarayı% 100 alkole ve ardından ince forseps kullanarak steril suya batırın. Kullanmadan önce her ızgarayı temizleyin. Bölümleri birkaç ızgarada seçin.
16. Izgaraları etiketli filtre kağıdında bölümlerle bırakın. Bu filtre kağıdını bir Petri kabına koyun ve ızgaralar üzerinde bölümlerin kurumasını sağlamak için 60 °C fırında 30 dakika bekletin.
17. Ardından kontrast boyamayı gerçekleştirin.
    1. Izgaraları uranil asetat veya herhangi bir çevre dostu alternatif ikame edici ile 1 dakika boyayın. Daha sonra enjeksiyon için steril suda durulayın (uranil asetat ve kurşun sitrattan sonra her durulama için dört farklı su kabına 40 daldırma). Kurşun sitrat basamağı da 1 dakikadır.
18. Yüksek voltajlı bir elektron demetinin bir katot tarafından yayılmasına ve manyetik lensler tarafından oluşturulmasına izin verecek şekilde ızgarayı TEM'e yerleştirin. İnce (elektron-yarı saydam) numuneden kısmen iletilen ışın, ekrandaki TEM bilgisini oluşturur (aşağıya bakın).

2. Numunelerin taranması ve fotoğraflanması için TEM protokolü

1. Izgaralar üzerindeki bölümler boyandıktan sonra elektron mikroskobu ile eleyin. Elektron mikroskobunda, ACC voltajını, kullanılan elektron mikroskobuna bağlı olarak önceden belirlenmiş bir ayara (200-300 kV) getirin.
2. Bilgisayarda, dijital kamera yazılımını açın ve vaka numarasını girin. Bu önemlidir çünkü mikrofotoğraflar ilgili dava dosyasına kaydedilir.
3. Izgarayı elektron mikroskobuna yükleyin, tabanca numunesini yarıya kadar dışarı çekin ve numune tabancası haznesinden gelen vakumun ortam (oda) havası ile dolmasına izin vermek için anahtarı AIR konumuna çevirin.
4. Hava ile dolduğunda, tabanca örneğini dışarı çekin. Tabanca örneğini tasarlanan tutucuya yerleştirin. Ardından, tabancanın ucundaki ızgara tutucuyu çevirerek açın.
5. Izgarayı yerine yerleştirin. Izgara tutucusunu kapatın ve ızgaranın sabitlendiğinden emin olun.
6. Tabanca numunesini numune haznesine yarıya kadar geri koyun ve numune haznesinde bir vakum oluşturmak için anahtarı EVAC konumuna çevirin.
7. Numune odasında vakum sağlandığında yeşil ışık göstergesi yanacaktır. Ardından, tabanca örneğini dikkatlice elektron mikroskobu kolonuna itin ve çok hızlı gitmesine izin vermediğinizden emin olun. Aksi takdirde, tabanca örneğinin ucundaki nesneye zarar verir.
8. Izgara elektron mikroskobu sütununa iyice yerleştikten sonra, filamenti ara (önceden kurulmuş) doygunluk ayarına getirin.
9. AÇMA/KAPAMA düğmesi aracılığıyla kamerayı açın. Bilgisayarda, görüntüleme yazılımında Canlı Görüntü'ye tıklayın.
10. Elektron mikroskobunda Düşük Büyütme düğmesine basın ve objektif açıklığı açın. Bu, istenen tarama alanının seçilmesine izin verir. Ardından, elektron mikroskobu sütununun her iki yanındaki iki denetleyiciyi kullanarak bölümün istenen alanını bilgisayar ekranının ortasına yerleştirin.
11. Elektron mikroskobunda, daha iyi kontrast elde etmek için Yakınlaştırma düğmesine basın ve objektif açıklığı kapatın.
12. 2.500x büyütmede mikrofotograf çekerek kesitin gösterimine başlayın. Ardından, mikrofotoğrafın kalitesini sağlamak için elektron mikroskobu üzerindeki wobbler düğmesini ve parlaklık düğmesini kullanarak odağı ayarlayın.
13. Mikrofotoğrafı çekmek için bilgisayardaki Son Görüntü'ye tıklayın. Renkler eşit değilse, kamera yazılımında bir arka plan düzeltmesi yapın. Ayrıca, mikrofotoğrafı kaydetmeden önce yazılımı kullanarak son görüntüdeki kontrastı ayarlayın.
14. Mikrofotoğraf kaydedilirken, çekilen mikrofotoğrafların doğru şekilde tanımlanmasını sağlamak için vaka numarasını ve büyütmeyi iki kez kontrol edin.
    NOT: Bazı durumlarda, kullanıcı fazladan başlıklar da girebilir ve elektron mikroskobu teknisyeninin baş harfleri de girilir.
15. Mikrograf işlemini, taranacak bölümün tüm alanı boyunca gerçekleştirin. Yeterli 2.500x büyütme işleminden sonra mikrofotolar ilgi alanını kapsayacak şekilde kaydedilir, 4.000x ve 8.000x büyütmeli mikrofotoğraflar çekilir ve uygun vaka numarası tanımlaması ile bilgisayara kaydedilir.
16. Çok özel tarama talimatları verilmişse, belirli ultrastrüktürel detaylar için bölüme yakın bir çekim yapın. Ardından, gerekirse daha yüksek büyütmeleri göz önünde bulundurarak belirli ultrastrüktürel detayların ölçümlerini bilgisayara kaydedin.
17. Numune taraması tamamlandığında, filamenti, kamerayı, yüksek voltajı ve kamera yazılımını sırayla kapatın. Ardından, ızgarayı elektron mikroskobu kolonundan çıkarın ve tabanca numune haznesine hava girmesine izin verin.
18. Izgarayı bir jelatin kapsül içinde dosyalayın ve kapsülü aynı kutunun reçine bloklarıyla birlikte uygun şekilde etiketlenmiş bir kutuda saklayın. Tabanca örneğini tabanca haznesine geri koyun ve kullanılan malzemeyi korumak için serin ve kuru bir ortamda saklayın.
19. Dijital mikrofotoğrafları, patoloğun görüntülemesine izin vermek için ortak işbirliği platformlarına (örneğin, SharePoint) veya dahili sunuculara aktarın.
20. Çalışma birimlerini Laboratuvar Bilgi Sistemi'ne (LIS) girin.
21. Daha spesifik mikrofotoğraflar gerekiyorsa, alan ızgarasını dışarı çekin ve bunları ek tarama veya özel sorular için yeniden kullanın.

Nöroblastomun ayırt edici TEM özellikleri burada gösterilmektedir. Burada nöroblastomun ayırt edici TEM özelliklerini göstereceğiz.

Nöroblastom, bebeklik ve çocukluk çağında en sık görülen solid malignitelerden biridir. Nöroblastom hücreleri, ilkel nöral krestin türevlerinden sinsice ortaya çıkan bu katı tümörün kötü huylu hücreleridir. Bu histogenez, bu mavi tümörün bazı biyokimyasal ve morfolojik özelliklerini açıklar. Bu...

Bu anlatı derlemesinde, ilişkili protokolde, nöroblastomun ayırt edici ultrastrüktürel özelliklerini vurguladık. Sonunda, elektron mikroskobunun "ölü" veya eski bir teknikten uzak olduğunu ve tek hücreli omik teknolojilerle birleştirildiğinde yeni bir rolün keşfedildiğini varsayıyoruz. Bu katkı, elektron mikroskobunun pediatrik patolojide asla eski olmayan rolünü vurgulamak istemektedir ^4,27. Tekniğin kritik...

İlk yazar aşağıdaki yayıncılardan telif ücreti alır: Springer (https://link.springer.com/book/10.1007/978-3-662-59169-7; ISBN: 978-3-662-59169-7) ve Nova (https://novapublishers.com/shop/science-culture-and-politics-despair-and-hopes-in-the-time-of-a-pandemic/; ISBN: 978-1-53619-816-4). Tüm telif hakları pediatrik hayır kurumlarına gider.

Daha önce Alberta Üniversitesi Hastanesi'nde Alberta Sağlık Hizmetleri çalışanı olan Dr. Richard Vriend ve yine daha önce Alberta Üniversitesi Hastanesi'nde Alberta Sağlık Hizmetleri çalışanı olan Steven Joy'un (1972-2019) uzmanlığını ve cömert desteğini kabul ettik. Bu çalışmayı, birkaç yıl önce trajik ve erken bir şekilde vefat eden, ultrastrüktürel araştırmalarda kıdemli bir teknoloji uzmanı olan Bay Joy'un anısına adadık. Bay Joy, Kanada'nın Alberta kentindeki çoğu elektron mikroskobu çalışmasının temel direğiydi. Düşüncelerimiz ve dualarımız kendisi ve ailesi için. Yardımları ve tavsiyeleri için Bayan Lesley Burnet'e de minnettarız. Dr. C. Sergi'nin araştırması, Doğu Ontario, Ottawa, Ontario Çocuk Hastanesi ve Stollery Çocuk Hastanesi Vakfı'nın cömertliği ve Lois Hole Kadın Hastanesi Hastanesi'nin Kadın ve Çocuk Sağlığı Araştırma Enstitüsü (WCHRI, Hibe Kimliği #: 2096), Hubei Teknoloji Üniversitesi için Hubei Eyaleti Doğa Bilimleri Vakfı (Yabancı Uzmanların İşe Alım Programı için 100 Yetenek Hibesi Toplam Finansman: Enfeksiyon ve onkoloji için dijital PCR ve NGS tabanlı tanı, 2017-2022), Österreichische Krebshilfe Tirol (Krebsgesellschaft Tirol, Avusturya Tirol Kanseri Araştırma Enstitüsü, 2007 ve 2009 - "DMBTI ve kolanjiosellüler karsinomlar" ve "pankreas karsinomlarında Hsp70 ve HSPBP1"), Avusturya Araştırma Fonu (Fonds zur Förderung der wissenschaftlichen Forschung, FWF, Hibe Kimliği L313-B13), Kanada Kadın Sağlığı Vakfı ("Erken Fetal Kalp-RES0000928"), Kanser Araştırma Derneği (kanser hücrelerinde von Willebrand faktör gen ekspresyonu), Kanada Sağlık Araştırmaları Enstitüleri (Bağırsak Yetmezliği İlişkili Karaciğer Hastalığının Tedavisi için Omega-3 Yağ Asitleri: Translasyonel Bir Araştırma Çalışması, 2011-2014, CIHR 232514) ve Suudi Kültür Bürosu, Ottawa, Kanada. Fon sağlayıcıların çalışma tasarımında, veri toplama ve analizinde, yayınlama kararında veya makalenin hazırlanmasında hiçbir rolü yoktu.