23.3 : Leki na leczenie zespołu jelita drażliwego z przewagą zaparć

Terapie farmakologiczne w zespole jelita drażliwego z przewagą zaparć mają na celu złagodzenie dyskomfortu w jamie brzusznej i poprawę pracy jelit. U pacjentów z zespołem jelita drażliwego z przerostem jelita grubego suplementy błonnika mogą pomóc zmiękczyć stolec i zmniejszyć parcie, ale mogą również prowadzić do zwiększonej produkcji gazów i wzdęć. Środki przeczyszczające osmotyczne, takie jak mleko magnezjowe, są często stosowane w celu zmiękczenia stolca i zwiększenia częstotliwości wypróżnień u pacjentów z zespołem jelita drażliwego z przerostem jelita grubego. Ponadto dwoma lekami zatwierdzonymi do stosowania w ciężkich przypadkach dorosłych z zespołem jelita drażliwego z przerostem jelita grubego są linaklotyd (Linzess) i lubiproston (Amitiza).

Linaklotyd to agonista peptydu 14-aminokwasowego, który oddziałuje na nabłonkową guanylanową cyklazę-C (GC-C) nabłonka jelitowego. Powoduje to zwiększoną syntezę cyklicznego GMP. Kolejny łańcuch zdarzeń biologicznych obejmuje zwiększone uwalnianie chlorków i wodorowęglanów do światła jelita, co prowadzi do wydzielania wody i poprawy motoryki. Ten mechanizm działania pomaga złagodzić objawy zaparć. Ponadto, część cyklicznego GMP komórkowego może być eksportowana i może zmniejszać ból trzewny poprzez działanie na pierwotne nerwy aferentne unerwiające przewód pokarmowy. Linaklotyd jest zatwierdzony do leczenia dwóch schorzeń: IBS-C i przewlekłego idiopatycznego zaparcia lub CIC. Zalecana dawka dzienna wynosi odpowiednio 290 μg dla IBS-C i 145 μg dla CIC. Pomimo korzyści terapeutycznych, linaklotyd ma kilka typowych skutków ubocznych. Należą do nich biegunka (która może być ciężka), gazy, ból brzucha i ból głowy.

Lubiproston jest pochodną kwasu prostanowego, która stymuluje kanał chlorkowy typu 2 jelita cienkiego (ClC-2). Prowadzi to do zwiększonego wydzielania bogatego w chlorek płynu, co poprawia motorykę jelit i skraca czas pasażu jelitowego, łagodząc zaparcia. Ponad połowa pacjentów leczonych lubiprostonem doświadcza wypróżnienia w ciągu 24 godzin od przyjęcia pojedynczej dawki. Niższa dawka 8 μg dwa razy dziennie okazała się skuteczna w leczeniu IBS-C. Długotrwała terapia lubiprostonem nie powoduje utraty skuteczności, co oznacza, że ​​lek nadal działa skutecznie nawet przy długotrwałym stosowaniu. Jednak jeśli lubiprostone zostanie nagle przerwane, zaparcia mogą powrócić do nasilenia sprzed leczenia. Stopniowe zmniejszanie dawki nie jest zazwyczaj wymagane, ale należy je rozważyć u niektórych pacjentów na podstawie oceny klinicznej.

Działania niepożądane obejmują nudności, ból głowy, biegunkę, reakcje alergiczne i duszność. Występowanie nudności jest prawdopodobnie spowodowane opóźnionym opróżnianiem żołądka spowodowanym przez lek. Ma minimalne wchłanianie ogólnoustrojowe i działa głównie tylko w świetle jelita. Jego niska biodostępność zmniejsza ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Pomimo minimalnego wchłaniania, lubiprostone jest klasyfikowane jako lek kategorii C w ciąży i należy go unikać u kobiet w wieku rozrodczym.