Meyveler olgun bir çiçek yumurtalığından oluşur. Tohumlar içinde bulunan yumurtalardan geliştikçe, yumurtalık duvarı meyve oluşturmak için bir dizi karmaşık değişikliğe uğrar. Soya fasulyesi gibi bazı meyvelerde yumurtalık duvarı kururken, üzüm gibi diğer meyvelerde etli kalır. Bazı durumlarda, yumurtalık dışındaki organlar meyve oluşumuna katkıda bulunur ve bu tür meyvelere aksesuar meyveler denir.

Meyveler, çiçek sayısına ve oluşumlarında yer alan meyve yapraklarının yapısına göre sınıflandırılabilir. Bir veya birden fazla kaynaşmış meyve yaprağı ile tek bir çiçekten gelişen meyveler basit meyve olarak sınıflandırılır. Agrega meyveleri, tek bir çiçeğin birden fazla ayrı meyve yaprağından gelişir. Buna karşılık, birden fazla meyve, bir çiçek salkımını oluşturan birçok çiçeğin birden fazla meyve yaprağı tek bir meyve oluşturmak için birleştiğinde üretilir.

Meyveler, bir bitkinin tohumlarını korumaya ve dağıtmaya yardımcı olur. Birçok meyve, tohumları dağıtmak için meyve yiyen hayvanlar gibi biyotik faktörlere ihtiyaç duyar. Meyvelerdeki sindirilmemiş tohumlar hayvan pislikleri ile uzaklara dağılabilir. Diğer meyveler, tohumları dağıtmak için su ve rüzgar gibi abiyotik faktörlere ihtiyaç duyar. Bazı meyveler kendilerini bile dağıtabilir; örneğin, olgun bezelye kapsülleri patlar ve tohumları serbest bırakır.

Suya dağılmış tohumlar genellikle hafif, suda yüzen meyvelere sahiptir. Örneğin, hindistancevizi suda yüzer ve sert dış yüzeylere sahiptir ve bu sayede tohumları denizde birkaç ay kaldıktan sonra hala filizlenebilir. Öte yandan, akçaağaç tohumları rüzgarla dağılır. Akçaağaçların, uzaktan dağılmayı kolaylaştıran bir helikopter gibi dönen kanatlı meyveleri vardır.

Tohum içeren meyvelerin gelişimi gübrelemeye dayanır. Döllenmemiş çiçekler genellikle meyveye dönüşmez. Döllendikten sonra, tohumlar çimlenme için elverişli hale gelene kadar aylar, yıllar veya hatta on yıllar boyunca uykuda kalabilir.