13.8 : Środki znieczulające wziewne: Przegląd

Środki znieczulające wziewne to leki, które wywołują znieczulenie ogólne po inhalacji. Działają poprzez zwiększenie wrażliwości receptorów GABA_A lub hamowanie receptorów NMDA, co prowadzi do zmniejszenia aktywności ośrodkowego układu nerwowego. Głębokość znieczulenia można szybko dostosować, zmieniając stężenie wdychanego gazu. Niektóre typowe przykłady środków znieczulających wziewnych obejmują lotne ciecze, takie jak izofluran, desfluran, sewofluran oraz gazy, takie jak ksenon i podtlenek azotu. Izofluran, lotna ciecz halogenowana, może powodować zależne od dawki niedociśnienie i ma ostry zapach. Desfluran, ze względu na swoją niską rozpuszczalność we krwi, zapewnia szybki początek działania i powrót do zdrowia i jest często stosowany w krótkich zabiegach. Sewofluran, znany ze swojego niskiego drażnienia, jest powszechnie stosowany do indukcji inhalacyjnej, szczególnie u pacjentów pediatrycznych. Podtlenek azotu, niedrażniący środek uspokajający, jest często łączony z tlenem w celu uzyskania umiarkowanego uspokojenia.

Środki te mają strome krzywe zależności dawka-odpowiedź i wąskie indeksy terapeutyczne w zakresie od 2 do 4. Ich siła działania jest określana przez minimalne stężenie pęcherzykowe, na które mogą wpływać takie czynniki jak wiek, temperatura i jednoczesne stosowanie innych leków. Mają jednak również potencjalne działania niepożądane, w tym niedociśnienie, podrażnienie dróg oddechowych i toksyczność narządową. Złośliwa hipertermia, rzadka, ale potencjalnie śmiertelna choroba, może być wywołana przez narażenie na znieczulenia węglowodorowe halogenowane. Ponadto metabolizm tych środków znieczulających może generować toksyczne metabolity, co prowadzi do ich zastąpienia mniej toksycznymi alternatywami. Co godne uwagi, istnieją obawy dotyczące ich wpływu na środowisko. Jako gazy cieplarniane przyczyniają się do globalnego ocieplenia i zmiany klimatu, co skłania do wysiłków mających na celu zminimalizowanie ich stosowania i uwalniania do atmosfery. Wybór środka znieczulającego wziewnego wiąże się z koniecznością wzięcia pod uwagę patofizjologii pacjenta i profilu działań niepożądanych leku. Celem jest utrzymanie stałego i optymalnego ciśnienia parcjalnego środka znieczulającego wziewnego w mózgu.