Detektory w chromatografii gazowej (GC) pomagają identyfikować i ilościowo określać składniki mieszaniny, przekształcając właściwości chemiczne w mierzalne sygnały, które są wyświetlane na chromatogramie. Detektory można podzielić na dwa główne typy: destrukcyjne i niedestrukcyjne.

Detektor niedestrukcyjny umożliwia analizę próbki bez jej zmiany lub zużycia, co oznacza, że ​​próbkę można pobrać po wykryciu w celu dalszej analizy. Przykłady obejmują detektory przewodnictwa cieplnego i detektory wychwytu elektronów.

Z drugiej strony, detektor destrukcyjny powoduje zmiany chemiczne w analicie lub całkowicie go zużywa podczas wykrywania, uniemożliwiając późniejszy odzysk próbki. Często wiąże się to ze spaleniem lub chemiczną reakcją próbki, co uniemożliwia odzysk. Przykłady obejmują detektory z jonizacją płomieniową i detektory azotowo-fosforowe, które spalają próbkę.

Idealny detektor chromatografii gazowej powinien być niedestrukcyjny i mieć wysoką czułość wykrywania niskich stężeń analitu. Powinien wykazywać reakcję na wszystkie anality lub selektywnie reagować na określone klasy analitów, zachowując jednocześnie liniową reakcję w szerokim zakresie stężeń. Liniowość oznacza, że ​​reakcja detektora jest wprost proporcjonalna do stężenia analitów, co ułatwia ilościowe określenie obecnej ilości. Stabilność, niezawodność i powtarzalność mają kluczowe znaczenie, ponieważ detektor jest niewrażliwy na zmiany szybkości przepływu i temperatury. Osiągnięcie krótkiego czasu reakcji, niezależnego od szybkości przepływu, zwiększa przepustowość próbki i skraca czas analizy dużych ilości próbek. Ponadto detektor powinien wykazywać minimalne zakłócenia ze strony składników matrycy próbki i kompatybilność z różnymi typami analitów. Na koniec, wytrzymałość i trwałość to kluczowe cechy, zapewniające niezawodność i odporność detektora w warunkach występujących w analizie chromatografii gazowej.

Analiza chromatografii gazowej powszechnie wykorzystuje przewodnictwo cieplne, jonizację płomieniową, spektrometr mas, termioniczne, przewodnictwo elektrolityczne, fotojonizację, FTIR i detektory wychwytu elektronów.

Detektory płomieniowo-jonizacyjne oferują szerszy zakres odpowiedzi liniowej, chociaż niszczą próbkę, i posiadają wyższy limit detekcji w porównaniu do detektorów przewodnictwa cieplnego. Detektory wychwytu elektronów wykazują doskonałe limity detekcji, ale mają stosunkowo wąski zakres liniowy. Ostatecznie wybór detektora zależy od rodzaju analizowanej próbki i typowego limitu detekcji detektora.