11.1 : Wprowadzenie do parametrów życiowych

Parametry życiowe to pomiary fizjologiczne, które pomagają określić stan podstawowych funkcji organizmu. Należą do nich temperatura ciała, częstość tętna, częstość oddechów i ciśnienie krwi, powszechnie określane w skrócie jako T, P, R i BP. W niektórych placówkach opieki zdrowotnej saturacja tlenem (SpO_2) oraz, w określonych kontekstach, ból i poziom świadomości są również uważane za dodatkowe oznaki życiowe.

Funkcje życiowe pomagają pracownikom służby zdrowia ocenić dobrostan pacjenta i wykryć wszelkie zmiany funkcjonalne lub trendy w głównych układach organizmu, takich jak układ sercowo-naczyniowy i oddechowy.

Oto krótki przegląd sposobu pomiaru poszczególnych parametrów życiowych:

• Tętno: mierzy się je, zliczając uderzenia serca na minutę, zwykle mierzone na tętnicy promieniowej na nadgarstku.
• Częstość oddechów: określa się ją obserwując liczbę oddechów na minutę, rejestrowaną jako unoszenie się i opadanie klatki piersiowej. Jeden pełny cykl liczy się jako jeden oddech.
• Ciśnienie krwi: Ciśnienie krwi ocenia się za pomocą sfigmomanometru, powszechnie znanego jako mankiet do pomiaru ciśnienia krwi, który rejestruje siłę krwi uderzającą w ściany tętnic podczas skurczu (skurczu) i spoczynku (rozkurczu).
• Temperatura ciała: Temperaturę ciała ocenia się za pomocą termometrów doustnych lub doodbytniczych w celu pomiaru ciepła wewnętrznego.

Odchylenia od normalnego zakresu mogą sygnalizować podstawowe problemy zdrowotne lub sytuacje awaryjne. W rezultacie regularne monitorowanie jest niezbędne do ustalenia trendów i monitorowania postępów pacjenta. Oznaki czynności życiowych mierzy się zwykle podczas badań fizykalnych, po przyjęciu do placówek opieki zdrowotnej, przed i po operacjach lub zabiegach, a także w przypadku znaczących zmian w stanie pacjenta. Zrozumienie pomiarów parametrów życiowych i ich akceptowalnych zakresów, w szczególności tego, jak mogą się one różnić w zależności od wieku, środowisko i stan zdrowia mają kluczowe znaczenie. Informacje te umożliwiają pielęgniarce planowanie, współpracę z członkami zespołu opieki zdrowotnej i wdrażanie odpowiednich interwencji w celu zapewnienia bezpieczeństwa pacjentowi.