11.3 : Vücut Sıcaklığı

Derece cinsinden ölçülen vücut sıcaklığı, ısı üretimi ile çevreye yayılması arasındaki denge ile belirlenir. Örneğin, yoğun egzersiz yapıldığında vücut daha fazla ısı üreterek terlemeye neden olur ve bu ısıyı yayar. Aşırı çevresel koşullara ve fiziksel çabaya rağmen, insanın sıcaklık kontrol sistemi sabit bir çekirdek vücut sıcaklığını (derinin altında bulunan dokular ve diğer yüzeysel dokular olan derin dokuların sıcaklığı) korur. Buna karşılık yüzey sıcaklığı, ciltteki kan dolaşımına ve ısı yayılımının boyutuna bağlı olarak değişir.

Isı, vücudun çekirdek dokularındaki metabolik faaliyetlerle üretilir, kan dolaşımıyla cilt yüzeyine iletilir ve daha sonra çevreye salınır. Çekirdek vücut sıcaklığı tipik olarak 36,0°C (97,0°F) ile 37,5°C (99,5°F) arasında değişir ve bu, yüzey vücut sıcaklığından daha yüksek olma eğilimindedir. Çekirdek sıcaklıkları genellikle kızılötesi termometreler gibi invazif olmayan yöntemler veya ısıl çiftler gibi invazif izleme cihazları kullanılarak timpanik (kulak) veya rektal bölgelerde ölçülür. Bu cihazlar ayrıca yemek borusu, pulmoner arter veya mesanedeki sıcaklıkları da ölçebilir. Yüzey vücut sıcaklıkları, ağızdan (dil altı), koltuk altından (koltuk altı) ve cilt yüzeyinden, ağızdan veya koltuk altı termometreleri veya termal görüntüleme kameraları gibi yöntemler kullanılarak ölçülür.

Isı kaybı ve ısı üretimi arasındaki hassas denge olan termoregülasyon, fizyolojik ve davranışsal mekanizmalar tarafından sürdürülen karmaşık bir süreçtir. Beyin yarımküreleri arasında yer alan küçük ama güçlü bir organ olan hipotalamus, en küçük sıcaklık değişimlerini bile tespit ederek vücut sıcaklığının düzenlenmesinde çok önemli bir rol oynar. Örneğin ön hipotalamus, ısı yayılımını kolaylaştırmak için terleme, vazodilatasyon (kan damarlarının genişlemesi) ve ısı üretiminin engellenmesi yoluyla ısı kaybını kontrol eder. İç sıcaklıklar yükseldiğinde, ısı salınımını optimize etmek için kan akışını yüzey damarlarına yönlendirir ve oyundaki karmaşık mekanizmaları gözler önüne serer.

Tersine, arka hipotalamus vücut sıcaklığının ayar noktasının altında olduğunu tespit ettiğinde ısı koruma mekanizmalarını harekete geçirir. Örneğin soğuk havalarda vücut ısıyı dışarıda korumaya çalışacaktır. Vazokonstriksiyon kan damarlarını daraltır, cilde ve ekstremitelere kan akışını azaltır, böylece ısı kaybını en aza indirir. Daha fazla ısı korumasına ihtiyaç duyulursa, ısı üretmek için istemli kas kasılmaları ve titreme tetiklenir.

Isı Üretimi ve Kaybı:

Isı üretimi, tüm vücut hücrelerinde meydana gelen kimyasal reaksiyonlar olan metabolizmanın büyüleyici bir yan ürünüdür. Bu reaksiyonları arttıran aktiviteler, metabolik hızların yükseltilmesi ve ısı üretimi gibi çeşitli faktörler bu reaksiyonları etkileyebilir. Tersine, daha yavaş bir metabolizma daha az ısı üretir. Isı, dinlenme, istemli hareketler, istemsiz titreme ve titremeyen termojenez sırasında pilomotor kasların kasılması yoluyla üretilir ve bu da ısı kaybını en aza indirmek için piloereksiyona veya "tüylerim diken diken olmaya" yol açar. Isı üretim yöntemlerinin bu çeşitliliği, insan vücudunun karmaşıklığını gözler önüne seriyor.

Cilt, dolaşımdaki kandan gelen ısının cilt yüzeyine aktarıldığı birincil ısı kaybı bölgesidir. Burada, arteriyovenöz şantlar (arterioller ve venüller arasındaki doğrudan derinin altındaki bağlantılar) açılarak ısının kaçmasına izin verebilir veya ısıyı korumak için kapanabilir. Deriden sürekli ısı kaybı, cildin yapısından ve çevreden etkilenen radyasyon, iletim, konveksiyon ve buharlaşma yoluyla meydana gelir.