10.7 : Skurcz podczas suszenia

Gdy stwardniały beton zostanie wystawiony na działanie powietrza o wilgotności względnej mniejszej niż 100 procent, zaczyna tracić wolną wodę w swoich kapilarach. Gdy ta woda odparowuje, woda początkowo zaadsorbowana na hydratach krzemianu wapnia migruje w kierunku tych teraz pustych przestrzeni i ostatecznie również odparowuje. Z czasem, gdy więcej wody odpływa, objętość betonu zmniejsza się, zjawisko to znane jest jako skurcz wysychania.

Część tego skurczu wysychania można odwrócić; jeśli beton zostanie później wystawiony na działanie wilgoci, może ponownie wchłonąć wodę i nieznacznie się rozszerzyć. Jednak nie cały skurcz jest odwracalny. Trwałe zmiany zachodzą, gdy nowe wiązania fizyczne i chemiczne tworzą się między hydratami w zaczynie cementowym, gdy tracą wodę. Zakres i odwracalność skurczu wysychania zależą od takich czynników jak czas trwania okresów zwilżania i wysychania, względna wilgotność powietrza i skład betonu, a także stopień hydratacji na początku skurczu wysychania.

Zachowanie betonu podczas skurczu wysychania zmienia się również w zależności od tego, czy może się on swobodnie poruszać. W przypadku betonu nieograniczonego materiał ulega deformacji w czasie, nie rozwijając w sobie naprężeń. Jednak jeśli ruch jest ograniczony, nie obserwuje się deformacji. Zamiast tego naprężenia rozciągające narastają, gdy beton próbuje się skurczyć, ale jest utrzymywany na miejscu.