6.4 : Badanie radiologiczne II: MRI i scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna

Opis

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) i scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna to dwa badania radiologiczne, które oferują szczegółowe obrazy diagnostyczne ciała, w szczególności struktur płuc.

MRI

MRI wykorzystuje pola magnetyczne i sygnały o częstotliwości radiowej do rozróżniania tkanek prawidłowych i nieprawidłowych. Technologia ta zapewnia bardziej szczegółowy obraz diagnostyczny niż tomografia komputerowa, umożliwiając scharakteryzowanie guzków płucnych, określenie stadium raka oskrzeli i ocenę aktywności zapalnej w śródmiąższowej chorobie płuc, ostrej zatorowości płucnej (OZP) i przewlekłym zakrzepowo-zatorowym nadciśnieniu płucnym.

Cel

MRI ma na celu zapewnienie bardziej szczegółowej oceny struktur płuc i ich nieprawidłowości. Pomaga w określeniu stadium raka oskrzeli poprzez ocenę naciekania ściany klatki piersiowej i ocenę aktywności zapalnej w różnych chorobach płuc.

Obowiązki pielęgniarskie

Pielęgniarki odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu odpowiedniego przygotowania pacjenta do badania MRI, wykorzystując wiedzę techniczną i precyzję w celu optymalizacji skuteczności procedury. Pacjentów należy poinstruować, aby usunęli wszystkie metalowe przedmioty, takie jak aparaty słuchowe, spinki do włosów i plastry z metalowymi elementami foliowymi. Pielęgniarka powinna sprawdzić obecność wszczepionych metalowych urządzeń, takich jak klipsy tętniaków lub wszczepialne elektroniczne urządzenie kardiologiczne. Pielęgniarki powinny sprawdzić tatuaże pod kątem obecności metalicznego tuszu, poinformować pacjentów o potencjalnych oparzeniach związanych z MRI i w razie potrzeby zastosować zimne okłady jako środki ostrożności, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas zabiegu. Pacjentów należy poinformować, że muszą leżeć płasko i pozostać nieruchomo przez 30 do 90 minut, podczas gdy stół, na którym się znajdują, przesuwa się w kierunku dużego rurowego magnesu.

Scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna

Scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna polega na wstrzyknięciu środka radioaktywnego do żyły obwodowej i uzyskaniu skanu klatki piersiowej w celu wykrycia promieniowania. Cząsteczki izotopu przechodzą przez serce i rozprowadzają się proporcjonalnie do regionalnego przepływu krwi do płuc. Scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna umożliwia śledzenie i pomiar perfuzji krwi przez płuca. Procedura ocenia prawidłowe funkcjonowanie płuc, zaopatrzenie naczyń płucnych i wymianę gazową.

Cel

Scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna mierzy integralność naczyń płucnych w stosunku do przepływu krwi i ocenia nieprawidłowości przepływu krwi, jak to ma miejsce w przypadku zatorowości płucnej. Jest również stosowana do diagnozowania zapalenia oskrzeli, astmy, włóknienia zapalnego, zapalenia płuc, rozedmy płuc i raka płuc.

Obowiązki pielęgniarskie

W przypadku scyntygrafii perfuzyjno-wentylacyjnej obowiązki pielęgniarskie obejmują edukowanie pacjenta na temat tego, co będzie się działo podczas zabiegu. Wymagany jest dostęp dożylny, a przed skanowaniem należy wykonać zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej. Po zabiegu pielęgniarka powinna zachęcać do przyjmowania płynów, aby ułatwić eliminację radioizotopów z moczu.

Rezonans magnetyczny (MRI) i scyntygrafia perfuzyjno-wentylacyjna odgrywają znaczącą rolę w diagnozowaniu i leczeniu chorób płuc. Pielęgniarki pełnią kluczową rolę w przygotowywaniu pacjentów do tych zabiegów i zapewnianiu opieki po zabiegu.