18.18 : Saint-Venant Prensibi

Saint-Venant ilkesi, bir yapı elemanı içindeki gerilim dağılımının, yük uygulama noktalarının çevresi dışında kesin yük uygulama yöntemine bağlı olmadığını varsayar. Yüklerin iki plakaya merkezi olarak uygulandığı bir senaryoyu düşünün. Bu durumda plakalar herhangi bir dönme olmaksızın birbirlerine doğru hareket ederler. Bu hareket, elemanın boyunun kısalmasına, genişliğinin ve kalınlığının genişlemesine neden olur. Tüm elemanlarda tekdüze deformasyon ve düz elemanların ve düzlem bölümlerin korunması, gerinimlerin ve gerilimlerin tutarlı bir şekilde dağıtılmasını kolaylaştırır.

Ancak yükler yoğunlaştığında, uygulama noktalarına yakın olan elemanlar büyük gerilimlere dayanırken, daha uzakta konumlandırılanlar büyük ölçüde etkilenmeden kalır. Ancak uçlardan uzak elemanlar durumunda deformasyonlar eşitlenme eğilimindedir ve bu da gerilim ve gerilimin daha eşit dağılımına yol açar. İlginç bir şekilde, elemanın genişliğine eşdeğer bir mesafenin ötesinde, Saint-Venant ilkesinin önemli bir yönü olan gerilim dağılımı, yük uygulama modundan ayrılır. Bu prensibi uygularken, gerçek yükleme ile gerilimleri hesaplamak için kullanılan yüklemenin statik olarak eşdeğer olması gerektiğini unutmamak önemlidir. Ayrıca bu prensip, yük uygulama noktaları yakınındaki gerilimlerin hesaplanması için geçerli değildir.