10.4 : Potansiyometri: Genel Bakış

Potansiyometri, çözeltinin bileşimini değiştirebilecek önemli bir akım çekmeden bir elektrokimyasal hücredeki iki elektrot arasındaki potansiyel farkını ölçen analitik bir tekniktir. Bu yöntem, analit çözeltisiyle elektron alışverişi yapan bir gösterge elektrot ve sabit potansiyele sahip bir referans elektrot kullanır. Her elektrot, iki yarım hücreden oluşan bir çözeltiye daldırılır. Geleneksel bir düzenekte, referans elektrot, elektronların kaybolduğu oksidasyon yeri olan anot (sol el elektrot) işlevi görürken, gösterge elektrot, indirgemenin meydana geldiği ve elektronların kazanıldığı katot (sağ el elektrot) işlevi görür. Bu yarım hücreler, kısa devreyi ve çözeltilerin karışmasını önlemek için genellikle inert bir elektrolit ile doldurulmuş bir tuz köprüsü aracılığıyla bağlanır. Hücre potansiyeli, katot ve anottaki indirgeme potansiyelleri arasındaki farkın (bir maddenin elektron kazanma eğiliminin bir ölçüsü) hesaplanmasıyla belirlenir. Tuz köprüleri kullanan hücrelerde doğru ölçümler sağlamak için, farklı elektrolit çözeltileri arasındaki arayüzlerde gelişen sıvı bağlantı potansiyelleri dikkate alınmalıdır. Ancak, bu etkiler dengeli iyon hareketlilikleri ve yüksek tuz konsantrasyonları korunarak azaltılabilir.

Nernst denklemi analit konsantrasyonunu tahmin edebilir, ancak daha hassas ölçümler için sıcaklık bağımlılığı ve matris etkileri gibi faktörler de hesaba katılmalıdır. Genel olarak, potansiyometri çeşitli çözeltileri analiz etmek ve kimyasal bileşimlerini belirlemek için değerli bir tekniktir.