4.8 : Sugars as Energy Storage Molecules

Şeker (basit bir karbonhidrat) metabolizması (kimyasal reaksiyonlar), enerji kullanan ve üreten birçok hücresel sürecin klasik bir örneğidir. Canlılar, şeker moleküllerinin bağlarında depolanmış önemli miktarda enerji olması nedeniyle şekeri önemli bir enerji kaynağı olarak tüketirler. Tüketilen karbonhidratların kökeni, bitkiler gibi fotosentez yapan organizmalara dayanır. Fotosentez sırasında bitkiler, karbondioksit gazını glikoz gibi şeker moleküllerine dönüştürmek için güneş ışığının enerjisini kullanır. Bu işlem daha büyük, enerji depolayan bir molekülün sentezlenmesini içerdiğinden, ilerlemek için bir enerji girdisi gerektirir.

Nişasta ve glikojen, sırasıyla bitkilerde ve hayvanlarda glikozun depolama formlarıdır. Bu uzun polisakkarit zincirleri dallı veya dalsız olabilir. Bu tür depolama formları, glikozu metabolizma için biraz daha az erişilebilir hale getirir; Ancak bu, glikozun hücreden dışarı sızmasını veya hücrenin aşırı su almasına neden olabilecek yüksek bir ozmotik basınç oluşturmasını önler. Hem glikojen hem de nişasta, ATP moleküllerini sağlamak için glikoza parçalanabilen enerji rezervleri olarak kullanılır.

Şeker moleküllerinin yapılması ve parçalanması işlemleri iki tür metabolik yolu göstermektedir. Metabolik yol, bir substrat molekülünü veya moleküllerini bir dizi metabolik ara ürün aracılığıyla adım adım dönüştüren ve sonunda nihai bir ürün veya ürün veren bir dizi birbirine bağlı biyokimyasal reaksiyondur. Şeker metabolizması durumunda, ilk metabolik yol, şekeri daha küçük moleküllerden sentezler ve diğer yol, şekeri daha küçük moleküllere ayırır. Bilim adamları bu iki zıt süreci (birincisi enerji gerektiren ve ikincisi enerji üreten) sırasıyla anabolik (bina) ve katabolik (parçalama) yollar olarak adlandırırlar. Sonuç olarak, yapı (anabolizma) ve bozunma (katabolizma) metabolizmayı oluşturur.

Bu metin Openstax, Biology 2e, Section 6.1: Energy and Metabolism adresinden uyarlanmıştır