3.16 : Agnozja wzrokowa

Agnozja wzrokowa to stan charakteryzujący się niezdolnością do rozpoznawania obiektów prezentowanych wizualnie, mimo że widzenie jest prawidłowe. Na przykład osoba z agnozją wzrokową potrafi opisać kształt i kolor obiektu, ale nie potrafi go zidentyfikować ani nazwać. To upośledzenie nie wpływa na pole widzenia, ostrość, widzenie kolorów, rozróżnianie jasności, język ani pamięć. Przykładem tego stanu w kontekście społecznym jest ktoś na przyjęciu proszący o „tę srebrną rzecz z okrągłym końcem” zamiast „łyżki do serwowania”.

Agnozję wzrokową można podzielić na dwa podtypy: apercepcyjną agnozję wzrokową i asocjacyjną agnozję wzrokową. Osoby z apercepcyjną agnozją wzrokową często mają trudności z rozpoznawaniem obiektów, rysowaniem lub dokładnym kopiowaniem figur. Nie są w stanie postrzegać prawidłowych form obiektów, mimo że ich wiedza o obiektach pozostaje nienaruszona. Na przykład mogą widzieć serię linii i kształtów, ale nie rozpoznać ich jako rysunku domu.

Z drugiej strony osoby z asocjacyjną agnozją wzrokową mogą rysować lub kopiować obiekty, ale nie potrafią zidentyfikować tego, co narysowały. Postrzegają prawidłowo kształt obiektu i potrafią go rozpoznać, gdy otrzymają informacje werbalne lub dotykowe. Nie potrafią jednak powiązać w pełni postrzeganego obrazu wizualnego z poprzednimi doświadczeniami, co pomogłoby im rozpoznać obiekt. Na przykład mogą dokładnie narysować obraz roweru, ale później nie być w stanie zidentyfikować go jako roweru.