9.9 : Leki przeciwnadciśnieniowe: Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę

Enzym konwertujący angiotensynę (ACE), istotny składnik układu renina-angiotensyna-aldosteron, występuje obficie w komórkach śródbłonka płuc. ACE przekształca nieaktywny dekapeptyd, angiotensynę I, w aktywny oktapeptyd, angiotensynę II. Ten silny środek zwężający naczynia krwionośne zwęża naczynia krwionośne, zwiększając opór przepływu krwi i podnosząc ciśnienie krwi. Angiotensyna II stymuluje również produkcję aldosteronu, zachęcając komórki nerek do ponownego wchłaniania większej ilości sodu i wody z moczu, zwiększając w ten sposób objętość i ciśnienie krwi. Ponadto ACE oddziałuje z endogennym peptydem rozszerzającym naczynia krwionośne, bradykininą i rozkłada ją, promując wytwarzanie tlenku azotu i rozluźniając komórki mięśni gładkich w naczyniach krwionośnych. Jednakże ACE rozkłada bradykininę do nieaktywnych peptydów, zmniejszając jej działanie rozszerzające naczynia. Inhibitory ACE zatrzymują działanie ACE, zapobiegając konwersji angiotensyny I do angiotensyny II, umożliwiając rozszerzenie naczyń krwionośnych i obniżenie ciśnienia krwi. Niższy poziom angiotensyny II wytwarza mniej aldosteronu, co powoduje, że nerki wydalają więcej sodu i wody, co jeszcze bardziej zmniejsza objętość i ciśnienie krwi. Inhibitory ACE spowalniają również degradację bradykininy, przyczyniając się do obniżenia ciśnienia krwi i rozszerzenia naczyń. Strukturalnie, inhibitory ACE dzieli się na grupy zawierające sulfhydryl, zawierające dikarboksylany i zawierające fosfor. Inhibitory ACE zawierające grupę sulfhydrylową, takie jak kaptopril, mają grupę sulfhydrylową. Leki zawierające dikarboksylany, takie jak enalapryl i lizynopryl, zawierają dwie grupy karboksylanowe, podczas gdy inhibitory ACE zawierające fosfor, takie jak fozynopryl, zawierają grupę fosfonianową.