6.14 : Izokoszta

Krzywa izokoszta ilustruje kompromisy, z którymi firmy muszą się mierzyć w alokacji zasobów. Przedstawia kombinacje nakładów, takich jak praca i kapitał, które firma może nabyć przy określonym ograniczeniu budżetowym. Jest to wizualne narzędzie, które pomaga firmom podejmować decyzje dotyczące efektywnej alokacji zasobów.

Linia izokosztu jest zdefiniowana przez równanie C = wL + rK, gdzie C to całkowity koszt (budżet), w to stawka płacy, L to ilość pracy, r to stawka czynszu kapitału, a K to ilość kapitału. To równanie podkreśla, w jaki sposób budżet ogranicza wybór nakładów przez firmę.

Rozważmy zakład produkcyjny z dziennym budżetem w wysokości 300 dolarów, a podział między pracę (15 dolarów za godzinę) i kapitał (25 dolarów za jednostkę).

Przykłady:

• Maksymalny scenariusz zatrudnienia: firma może zatrudnić 20 godzin pracy bez żadnych nakładów inwestycyjnych.
• Scenariusz maksymalnego kapitału: odwrotnie, przeznaczenie całego budżetu na kapitał pozwala na nabycie 12 jednostek maszyn, rezygnując z pracy.
• Po naniesieniu tych skrajności na wykres ujawnia się linia izokosztu, prezentująca wszystkie możliwe kombinacje w ramach ustalonego budżetu.

Zrozumienie krzywej izokosztu jest kluczowe dla firm, które chcą zoptymalizować swoje nakłady produkcyjne w ramach ograniczeń budżetowych.