Minimal invaziv restorasyonların veya doğal dişlerin kullanımı ve tek eksenli ve çift eksenli eğilme testi gibi genel standart testlerin kullanımı yerine diş analog malzemelerine yapıştırılmış herhangi bir sabit diş restorasyonunun olgusal direncini ve davranışını araştırmak için mekanik bir test tekniği geliştirmek istiyoruz. Daha düşük efektif gerinim ile nano seramikte CAD/CAM'den frezelenen bir milimetre kalınlığındaki oklüzal kaplamalar, geleneksel lityum disilikattan daha üstün olgusal dirence sahiptir. Yine de, her ikisi de yeterli olgusal zorlanma, yine istemli ve istemsiz, maksimum ısırma kuvveti gösterdi ve minimal invaziv bir şema altında arka dişleri restore etmek için umut verici materyallerdir.
Bu, yeni geliştirilen restoratif materyalleri test etmekle ilgilenen yeni diş araştırmacıları için basit ve tekrarlanabilir bir yöntemdir. Başlamak için, tipodont mandibuların oklüzal yüzeyini anatomik olarak önce bir milimetre azaltmak ve kenar boşluğunu eğim vermek için kaba kullanın ve elmas çapakları bulun. Daha sonra, hazırlanan tipodontu bir diş laboratuvarı tarayıcısı kullanarak tarayın.
Tarama dosyasını CAD yazılımında OrthoAnalyzer ile açın. Şekillendirici araç seti penceresinde, balmumu bıçağı aracını seçin, ardından çapı 2,6 milimetreye ve seviyeyi 63 mikrometreye ayarlayın. Öğütme işlemini kolaylaştırmak için çatallanmış kökleri tek bir kökte birleştirmek için her bir kök yüzeyini kademeli olarak birbirine doğru çekin.
Daha sonra, beş eksenli bir freze makinesi kullanarak diş analog boyalarını yüksek basınçlı fiberglas laminat malzemeden frezeleyin. Autodesk Inventor Professional 2025'te, model dişin kök kısmına uyacak şekilde bir aparat tasarlayın ve bunu polivinil klorür uç kapaklarının içindeki boşlukla hizalayın. Ardından, bir 3D yazıcı kullanarak polimetilmetakrilat veya benzer bir modüle sahip bir malzemede test dişi başına bir jig yazdırın.
Kök parçalarını ve boyaları polivinil klorür uç kapağı ile birleştirin. Soğuk kürlenen düşük viskoziteli epoksi reçineyi karıştırın ve oklüzal yüzeyin kirlenmesini önlemek için model dişlerin semento-emaye bağlantı bölgesine kadar dökün. Epoksi reçineyi en az 24 saat oda sıcaklığında tam olarak ayarlanmaya bırakın.
Diş analogunun tarama dosyasını CAD yazılımına aktarın. Yönergeler menüsünde, oklüzal kaplama için yerleştirme yönünü belirleyin. Arayüzler altında, kenar boşluğu çizgisini seçin ve tarama dişi analogunun kenar çizgisini işaretleyin.
Ardından, boya arayüzünü seçin. Gelişmiş Ayarlar'dan çimento boşluğunu 0,025 milimetreye ve ekstra çimento boşluğunu 0,050 milimetreye ayarlayın. Ardından, Anatomi Tasarımı altında, Gülümseme Kitaplığı'ndan bir şablon kullanarak bir milimetre kalınlığında oklüzal kaplama oluşturun.
Aletleri kullanarak kaplamayı gerektiği gibi ayarlayın ve şekillendirin. Başlamak için, restorasyonu 40 Newton'luk bir yükte üniversal test makinesinde silikon dolgulu bir sıkıştırma kafasının altına yükleyerek hazırlanan ana boyaların üzerine yerleştirin. Normal modda bir ila iki saniye boyunca santimetre kare başına 1.000 ila 1.200 miliwatt ışık yoğunluğunda bir ışık yayan diyot kullanarak restorasyonu sertleştirin.
Fazla çimentoyu çıkarın ve her yüzeyi 20 saniye boyunca kürlemeye devam edin. Sertleştikten sonra, restorasyonu üniversal test makinesinden çıkarın ve çimentonun tamamen kürlenmesini sağlamak için 48 saat boyunca 37 santigrat derecede damıtılmış suya koyun. Testten önce, restorasyonlar üzerinde farklı renklerde üç medial lateral referans çizgisi ve üç ön posterior referans çizgisi çizmek için ince kalıcı belirteçler kullanın.
Test numunesini, sıkıştırma testi için yapılandırılmış beş kilonewtonluk bir yük hücresi ile donatılmış bir mekanik test makinesinin alt plakasının ortasına yerleştirin. Ardından, restorasyonun merkezi fossasına 5,5 milimetre çapında paslanmaz çelik bir bilye yerleştirin ve merkezi referans çizgilerinin kesiştiği noktada hizalayın. Numunenin etrafına koruyucu bir akrilik halka ve olası uçuşan kalıntıları içermek için test makinesinin önüne bir döküntü kalkanı yerleştirin.
Çaprazkafayı çelik bilye ile neredeyse temas edene kadar indirin. Ardından, hem yükü hem de yer değiştirmeyi sıfıra ayarlayın. Daha sonra, ani bir yük düşüşü ile işaret edilen restorasyon kırıkları olana kadar dakikada bir milimetre hızında sıkıştırma uygulayın.
Kırılma yükünü kaydedin. Kırılmadan sonra, enkaz kalkanını ve akrilik halkayı çıkarın. Test numunesini ve parçalarını dikkatlice toplayın.
Göz merceği kamerasını stereo mikroskoba monte edin. Stereo mikroskopi yazılımını kullanarak, numunelerin havadan ve yandan görünüm görüntülerini 20x büyütmeyle yakalayın. Elektron mikroskobunu taramak için, numuneyi semento-emaye bağlantısında kesin ve ultrasonik bir temizleyicide bir aseton banyosuna yerleştirin.
Numuneyi havayla kuruttuktan sonra, yüzeye altın bir kaplama uygulayın. 250 ila 300x büyütme ile havadan ve yandan görünümlerin görüntülerini yakalayın. LD ve RNC'den kırık oklüzal kaplamaların stereo mikroskop görüntüleri, merkezi fossadaki merkezi referans çizgilerinin kesişiminde yüzey halkası şeklinde bir çatlak gösterdi.
Hertz koni çatlak sisteminin bir parçası olan bu çatlak, daha derin restorasyon katmanlarına kadar uzanmıştır. Fraktografik analiz, bukkolingual kırığı olan bir RNC örneği dışında, hem LD hem de RNC'nin distal lingual yönde tutarlı bir şekilde kırıldığını ortaya koydu. Taramalı elektron mikroskobu görüntüleri, plastik deformasyona işaret eden nano seramik dolgu emprenyesi nedeniyle RNC'nin kırık yüzeylerinin pürüzlü ve lifli göründüğünü gösterdi.
Buna karşılık, LD kırıkları doğrudan yayıldı ve çok sayıda farklı kırık parçası oluşturdu.
